sen ey hem hürriyetim hem tutsaklýðým sen/ kendime vardýðým hududum
düþlerim deðil bendim o kýrdýðýn ve zerrelerini hoyratça kainata savurduðun…
-þimdi /savrulduðum tüm zamanlarda tek tek biz’i buldum-
meðer benmiþim hep sabahlarý üþümeyesin diye telaþ telaþ göðüne güneþi taþýyan zemheriye inat baharlarý sýrtlayan ve her gece sýrf karanlýkta kalmayasýn diye hüznünden ayýþýðý damýtan ayaðýna taþ deðse yaðmur olup aðlayan...
senmiþsin meðer ezelim ebedim saklýmdaki mabedim cemim cümlem hem çiðliðim hem dem’im
dinle bak duyuyor musun hep adýný zikrediyormuþ tüm hücrelerim...
sen /ey varým yoðum azým çoðum canýna can yoluna yoldaþ olduðum etme bizi biz’den ediyor bu suskunluðun…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gülşen Destanoğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.