sit auteum ostium apertum.

üsüyorsan,
ellerinin en derin ýsýrgan kabarcýklarýnda
ve yüreðinin en dalgýnç kuyularýnda sýzýn
ürkek yankýlarýnýnda titriyorsan tek baþýna



düþünde,
uyumayan kahve bir loþ ýþýkmý
bakýp bakýp gülüyorsa gününde icin
saçlarýnda beyaz sevgiler acýyorsa


maviye,
acýlýrdý penceren oysa
bir iclik tozluk
bir nokta kadar
hicimsizlik þimdi öylemi


geri gelmeyen
dönence akþamlarýndamýsýn
kendine inandýramadýðýn
sonu gözüken derinliklerdemisin


kocaman geçmiþ gibi
simdiki hiçlik gibimi
gözükürde yavazca eritir
büz bütün bin yýllýk azrý gidiþlik...



þimdi
nerdesin
nerelerdesin
yoksa




gökkuþaðýn
bitdiði
yerdemisin
sakýn!!!



Sosyal Medyada Paylaşın: