BUGÜN YİRMİ BİR MART

BU GÜN YÝRMÝ BÝR MART
Þu kapýdan adýmýmý içeri attýðýmda;
Karþýmda duran bu tebessüm,
Aldýðým bu nefes,
Duvardaki resim,
Masadaki çiçek,
Mutfaktan gelen nefis yemek kokusu
Ve Karadeniz þivesiyle
“Baba bugün nereyesun?” diyen yaramaz çocuk…
Bütün bunlardan sonra;
Beni parkta bekleyen,
Arkadaþlarýmý bekletmemeliyim,
Ýçimde bir dert var mý?
Dostlarýmla paylaþmalýyým.
Bir birimize ilaç olmalýyýz.
Bugünde hava ne güzel!
Serin serin esen þu rüzgar,
Denizi yosun kokusu,
Demli bir çay…
Ýstersen yak bi çigara,
Her zaman deðil ama.
Arada yum gözlerini;
Seni özleyenleri düþün,
Kavuþacaðýn günleri,
Kaþan fýrsatlarý,
Yediðin kazýklarý,
Okuduðun kitaplarý,
Ýlk okula giderken ki heyecaný,
Öðretmenlerine duyduðun hayranlýðý,
Ve askerlik anýlarýný…
Çocuklarýn büyümelerini,
Dede olmayý beklediðin aný,
Gidiþ geliþleri,
Anne kucaðýný,
Çoðu kez unutup da
Geri dönüp aldýðýn
Cep telefonunu,
En çok giydiðin gömleði…
Bir periyod gibi her gün ayný þeyi yapmayalým.
Bu yaz bir yerlere gidelim.
Acaba Halkalýdan, trene binip Sofya ya mý gitsem?
Yoksa, Kerkük emi gitsem?
En çok da Tanrý Daðlarýný görmek isterim.
Adýna, Atsýzýn þiir yazdýðý Tanrý daðlarýný!
Ve yeni gün dediðimiz Ergenekon’u…
Bugün yirmi bir mart.
Her þeyi geride býrakýp,
Yeniden doðmak istiyorum!...
Yusuf Yýlmaz












Sosyal Medyada Paylaşın: