MAHPUSHANENİN DEMİRİ

MAHPUHANENÝN DEMÝRÝ
Mahpushanenin pencere demiri bile benden rahat!
Ah yüreðim, baþýma neler açtýn sen,
Kelebek kadar narindin hani,
Atýþlarýn keman gibiydi…
Birden ne oldu sana;
Haksýzlýk karþýsýnda,
Ateþ topuna döndün.
Bak þu dala konan serçe ne diyor sana,
Uzaktan bakarak.
Ah yürek ah , kabil olsaydý
Alýrdým seni oradan,
Benimkiyle yer deðiþtirirdim,
Uçup giderdim; sadece þunu söyler dönerdim,
Seni seviyorsa bu yürek,
Ölene kadar sözünde durmasý gerek.
Ben buradayým,
Ýki hayatým var, biri burada mahpushanede,
Birisi hayalimde.
Geceler, geceler, ah geceler,
Sessiz ýssýz bir yorgan gibi örtüyor kabuslarýmý…
Hasretin, ayrýlýðýn, sevginin zoraki misafiriydi,
Ve sabah uyandýðýmda zihnimde tek sen vardýn,
Özlemin içimde bir kor gibi yanarken…
Þansýmý bir denesem mi?
Þu taþ duvara ters ters bakýp tekmelesem mi?
Yüreðimin kanamasý hiç durmuyor.
Gittikçe daha çok acýyor.
En kötüsü ne biliyor musun?
Ölmüyor.
Þu pencerenin demiri var ya.
Öyle gýcýk ki bana bakýp bakýp gülüyor!...
Yusuf Yýlmaz







Sosyal Medyada Paylaşın: