ÖP ALNINDAN ŞİİRİN...

Boyutsuzluðumun i mgesini çaðýrýyorum…
Düþlerim,
Düþ tepesinde bir bulut benzeri
Resmimi yerleþtiriyorum:
Ýki ismimle git-gel yaþadýðým,
Özümsediðim aþklarým,
Ölümlü yarýnlarým.

Þiirin tepeciði belki de nazarýmda
Deðiþ tokuþ yaptýðým hülyalarým:
Þimdi bitpazarýnda olmalýydým:
Teneþir paklarken kimini
Þiirin bitlerini ayýklamalýydým.
Ne yani, sevgilim…
Ayný anda sevemez miyim?
Seni ve þiiri?
Ya da;
Þiiri ve sensizliðin güftesini yazarken usul usul…

Hem sessizlikte uyuduðum da yalan
Uyutulduðum ise gün gibi aþikâr:
Ýçimde imlerimin beþiðini sallarken týngýr mýngýr
Hadi gel de öp alnýndan þiirin.
Vallahi yüksünmem.
Yüklüyüm ne de olsa:
Aralýksýz her gece doðuma gidiyorum
Hangi yarýsý mý günün?
Ölümün tepesi mi yoksa
Seninle pay ettiðim düþlerim?
Kondururum da;
Ne de olsa faniyiz ezelden
Sevmek mademki en elzem;
Dokunma sakýn ah’larýma,
Dokurum ben sensizliði varsýl ikametim ise
Dumura uðradýðým þunca hazandan
Bunca þiiri yýðdýðým
Hem de tek kalemde kim ise beni silen
Ama sindiremediðim:
Ölüm de mi yalan sevgili?
Hele ki yok mu oncasý?
Aþk ile arama nifak sokan.

Delirdim iþte þiirin birinden alamazken gözlerimi:
Dedim de hani:
Neden yazamýyorum en güzel þiiri?
Yakýndýðým mý yalvardýðým mý?
Yandýðým mý yoksa yaktýðým mý?
Hem de ecdadýmdan bu yana
En yüce ruhlu gölge,
Babadan miras biraz her þiir
Ama yazdýðý deðil
Bana öðrettiði
Okuma aþkýna yenik düþtüðüm
Ve alamazken hýzýmý
Severek yol kat ettiðim.
Ölümlü i mgelerin tahtýna çýkýp da
Öpsen ya beni alnýmdan
Ben de þiiri ruhundan.

Adým çýktý madem
Adsýz bir þiire düþmeli yolum.
Adý olmayan þiirden yana da þikâyetim.
Ama kursaðýmdan da geçmez
Debdebeli vazgeçiþlerim ile
Ýklimlere serildiðim
Sehven yeniðim de hani:
Hayatýn ara yollarýnda
Girdiðim çýkmazlarda bin bir badire yüklüyüm.
Þafak tadýnda bir doðum
Gece oldu mu kapanan bir çiçek
Derlediðim öykülerde bul beni istersen
Ama kanma sen mutlu sonlara.

Mutlandýðým mutlak bir gerçek
Bir de dilimlerken i mgeleri
Ekmek arasý yoksunluðumu sunduðum okuyucuya
Yüklensem de;
Sevsin beni, dememe bakma
Aslýnda azýcýk da sen sev þiirin
En az bir dizesini.
Uyuduðum diz(e)lerinde þiirin ve sevgi tarhýnýn
Kucaklasýn beni kalem
Sihirli bir deðnek tadýnda
Aslýnda hazana biat
Kalbimdeki gömüðü de saklarken eþrafýmdan
Kandýrdýðým mý yalan kendimi?
Ne de olsa gizlendiðime dair her þiir
Oysaki ifþa ettiðimin ispatý
Bir de ölümüne sevdamýn nazarýnda
Rükû ettiðim Hakka ve sevgiye
Dilediðince sev beni
Haz etmesem de yalandan,
Bir kerecik olsun söyle sevdiðini:
En azýndan yazmadýðým en güzel þiiri
Ya da son addedilen bir nakarat mý da
Hayat þarkýsý.

Edindiðime nazar deðmeden uzaklaþayým en iyisi:
Gölgende uyuduðum
Yüreðin hayaleti ile hasbýhal en güzeli
Duyulmazýn ve görünmezin indinde
Þaibeli gölgelere vermediðimiz paye ile
Sýrtýmý dayadýðým aþkýn hulasasý
Bir zafer;
Kimine nedamet
Ama vazgeçilmezim yine
Hakkýn nezdinde.



21 Mart Dünya Þiir Günü kutlu olsun.
Sosyal Medyada Paylaşın: