ruha üfledin nem kaldý tabiat huzur doðdurdu sýrma saclar gibi gülümsedi ar vakit
kýzýlýn bin ton delgisi suhurda yanký misali aldý götürdü zemheride güze erdi
dal sacaklarýnda beyaz tutsu yesil gövden yýldýzlar gibi yaprak actý ilk baharýnýn tuzlu günleri yel deðdi gurur eridi damla damla toprak beseri
vuku burak huzurun nazlý bir yamac düþtüm gecenin ac koynuna eristi parmaklarým göksu aleme icimden koptu hicra alev ne kanatlar yükseldi nede ruhumun ýlýman yaylalarý
dondun soðuktu hücre kesen yalgýzlar yürüdü seher ayýnýn her cuma sessizliðine ardýsýk gözler döktün sýfatýn aleme dar geldi yumusak aklýn yüreðini yendi tutku bu gün o ilk bu son geçmiþ eridi bilki yaþamak durgun su gibi yanma kül eyleme daðýtma kücülme acýlar yorganýnda yalnýz fanisin
ya daðýt yüreðini yada miþki alemde yeniden doður canýný bir tüy gibi ak pak ol eskimiþ ön yargýlarý kýr göm savaþ baltalarýný býrak yaþat çocuk gülümserliðini icinde büyüsün gamze ayýn ellerinde sýfa bulsun
merhametin.
,,,
Sosyal Medyada Paylaşın:
arıkan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.