nasýl anlatayým azize’m umutsuzluk içimizde yanarken baharlar da avutmuyor artýk çiçekler desen? boynu bükük kaldýlar, açmaya niyetsiz yokluðunda her gün baþka bir bela bulaþýr ellerime hem biliyor musun? yaðmurlar da yanýyor týpký gözyaþlarým gibi umut þimþekleri çakarken gözlerimde cellat bir rüzgar yalýyor yanaðýmý son vasiyetimi içime yazdým soðuk bir vuruþtur kalbimde hýçkýrýklar doluþmuþ içime çocuksu bir aðlayýþtýr son bakýþýn belki kavuþamamanýn yangýnýdýr belki de son alevlerin küle dönüþüdür baharýna kýþ düþürmektir senden ayrý yaþamak vuslatýn kýrýntýlarýný topluyorum yüreðimden yüreðine daðýtmak için usulca aralanýyor gözlerim ve kimse anlamasa da bizi kimse görmese de kanayan yaramýzý sen sadece sen bir buse býrak yokluðunda nefessiz kalmýþ kalbime...
17 Mart 2018 Sosyal Medyada Paylaşın:
Ehmed Kardok Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.