Sana küçük Muhammed, ismini takmýþlardý
Çanakkale bir sevda, gönlümüzde ki hüzün.
Ezip geçeceklerken, ardýndan bakmýþlardý
Adý Mehmetçik onun, yüreðini siz çözün..
Bir þeyi unuttun sen, maðrur Amiral Çörçil
Orada Çanakkale’de, yürek savaþýyordu.
Anzaklar bile gelse, karþýnda Mehmetçik bil
Gez göz arpacýk tetik, Rabbine koþuyordu.
Ýngiliz donanmasý, yenilmez armadaymýþ
Biz nelerini gördük, Mehmetçik karþýsýnda.
O günü yaþayanlar, Cennette sýradaymýþ
Yanýk türkü söylenir, aynalý çarþýsýnda.
Yoksul Anadolu’mun, yaðýz delikanlýsý
Bir adým bile geri, gitmedin ki o gün sen.
Tarihte az örneði, savaþýn en kanlýsý
Orda yine sen vardýn, baþka kahraman yokken.
Eðer düþman eline, geçseydi Çanakkale
Tarihinde akýþý, deðiþirdi þüphesiz.
Þehitler mezarýnda, açtý binlerce lale
Mehmetçiðin zaferi, bil ki her an tertemiz.
Nusrat Mayýn Gemisi, seni yazmasam olmaz
Zaferde payýn büyük, unuttu seni düþman.
O yirmialtý mayýn, savaþta yerin dolmaz
Þehit Yüzbaþý Hakký, gönüllerdesin her an.
Bu þiirde sana bir, armaðandýr Mehmetçik
Þu tarih sahnesinde, seni yenen var mýdýr?
Hain düþman karþýnda, yedi binlerce dipçik
Her zaman yüreklisin, vatan sana yar mýdýr?
Mustafa Kemal Paþa, zafer bize eriþti
Savaþmayý deðilde, ölmeyi emretmiþtin.
Ýþte bu coþku ile, Mehmetçik de devleþti
Kahraman diye yazdý, tarihte bir güneþtin...
AHMET ZEYTÝNCÝ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.