BİRAZDA GÖZLERİM ISLAKTI

BÝRAZDA GÖZLERÝM ISLAKTI
Boþuna deðil,
boþuna deðil, uykusuzluðum.
Hiç yalnýz kalýr mý o yürek,
iyilik yolunda.
Ne kadar güçlü olursa olsun kötülük,
yüreðimin üstünde yürek varsa,
hele sevgisi deðiyorsa iliklerime,
kahrolacaktýr kötülük.

Bu savaþ boþuna deðil;
Anadan, yardan, evimden ayrý kalmak
Boþuna deðil.
Boþuna deðil hürriyetin maviliðinde
o hayalleri kurmak.
Kahpe pusuyu geçerken,
Yüreklerin þahlanmasý boþuna deðil!

O zaman yaðmur yaðýyordu,
biraz da gözlerim ýslaktý,
üzerim çamurluydu,
topraða kan damlýyordu!

O sýrada bir rüzgar esti,
biraz da serindi,
fýsýldadý kulaðýma,
“anýlarýný hatýrla”

Mavzerimin namlusundan dumanlar tütüyordu,
Annemin fýrýndan yeni çýkardýðý sýcak ekmeðin kokusuydu sanki.
Yanýk merminin ýslýðý hala kulaklarýmda çýnlýyordu!
Yüreðimin üstünde bir yürek hissettim!
Yaðmur yaðýyordu,
Biraz da gözlerim ýslaktý…

Yusuf Yýlmaz

Beðen

Sosyal Medyada Paylaşın: