ÇANAKKALE

ÇANAKKALE
Yusuf Yýlmaz
Anadolu da, ayný anda, ayný zamanda, dokuz ayrý cephede,
Dokuz cephenin ayrý ayrý dokuz yerinde,
Dokuz çeþit düþmanla çarpýþýyordu.
Çanakkale yanýyordu.
Daðlar Türk doðuruyordu!

Dede, baba, oðul, torun ayný cephedeydi.
Türküm diyen herkesin yüreði Çanakkale’deydi.
Oðul aðýr yaralýydý, baba doktordu,
Baðýrsaklarý elinde yaklaþtý ;
-Baba beni tanýmadýn mý?
-Sýraya gir, herkes senin gibi.
Beþ dakika sonra oðul sýrada þehit olur.
Baba evladýnýn acýsýný yüreðine gömer.
Ama asla adaletten ayrýlamaz.
Çünkü devletin imaný adalettir.

O ruh,
Yalnýz Türk Ordusunda vardýr.
Onun için Allah’ýn ordusudur.
Þefkat, merhamet, vefa,
Ve kahramanlýk duygusuyla yoðrulmuþtur.
Onun için Çanakkale,
Ayný zamanda Sakarya’dýr.

Karanlýktan aydýnlýða çýkýnca,
Hürriyetin havasý her yeri sarýnca,
Geziyorum yurdumda rahatça.
Çocuklar oynamak hakkýnýz,
Çanakkale olmazsa, oynayamazsýnýz.
Kalbinizden Çanakkaleyi hiç ayýrmayýnýz.

Vatan, bayrak, mukaddesat söz konusu olunca,
Geliriz bir araya.
Dara düþünce baþýmýz,
Canlanýr içimizde,
Çanakkale hatýralarýmýz.












Sosyal Medyada Paylaşın: