BALKONDAKİ FESLEĞEN BU ŞİİRDE YOK

Þu köþeden çýk gel.
Hadi görün ýslak kaldýrýmlarda
Sen seslenirken bakkal Murtaza’ya
Önce sesin deðsin kulaklarýma
Yaklaþ! Hadi…
Þimdi ayak seslerin getiriyor seni benim sokaðýma
Ellerin…
Geniþ omuzlu siluetin.

Tüm günahlarý getirmelisin bu yaðan yaðmurla.
O biçimli dudaklarýn yüzümde gezinirken
Kollarýnda ruhuma üflesin yalým.
Bedenimin gül bahçesini dererken ellerin
Onca özlemi ve de sitemi,
Fýsýldayacaðým kulaklarýna, yaslarken baþýmý omuzlarýna.

Bakýþlarýnla buluþunca anda gözlerim
Sen öyle bak.
Bak bana
Yeþilin her tonundan,
Seni bir ömür daha özlerim.

Tanrýnýn övüp de yarattýðý mükemmellik,
Hemen þu balkonun aþaðýsýnda.
Al beni yar, alsana
Anlasana.

Sen bana mý gülümsüyorsun?
Bak bir de elinle selam da veriyorsun
Oh! Bu nasýl bir heyecan?
Ellerim buz , yüzüm alevler içinde þu an.
Durmak üzere iken kalbim,
Uçurum sen, kanat sen.
Canýn sað olsun
Ben katlanýrým cancaðýzým
Tüm yaralarýmý kanat sen.

Konuþtu konuþacak,
tutun Fatma balkonun demirine.
Paramparça oðlanýn önüne serilme.


- Fatma abla Mahmut abi evde mi?
- Siktir git!
- ?



Deniz...
Sosyal Medyada Paylaşın: