KARDA SEVMEK

KARDA SEVMEK
Vururdu gece, kar saçaklarýna,
Mehtap beklerdi tüm aþýklarý.
Bir pamuk tarlasýnda gezerken izler,
Ne hikayeler yaþanýrdý karlý gecede.
Üþürdü bazen ellerimiz,
Ama kalbimiz sýmsýcak.
Masallar düþerdi mavi düþlerimize,
Özlemler bitmezdi asi ve deli.
Bir þarkýnýn notalarý düþerdi gecenin saltanatýna,
Doruklar yakýnlaþýrdý bize, varacakmýþ gibi.
Dolunayýn gölgesi düþerdi karlar üstüne,
Geceye bir zümrüt misali düþerken kar taneleri.
Evlerin ýþýklarý bir serap misali uçardý gözümüzde,
Aþk manidar bir giriþ yapardý kalbimizin kapýsýndan.
Kar topu oynarken , heyecan rýhtýmlarý aðlardý
Zaman yaslanýrken gecenin koynuna.
Bir sessizlik okþardý , karlý geceyi,
Resimler çizerdik yatarak beyaz örtüde.
Avuçlarýmýzda gençlik iksiri avuturdu bizi,
Bir yudum sýcak çay geçerdi aklýmýzdan.
AH BE GÖNLÜM !.....
Neden unutamadýn bilmem ki, kar ile pekmezin tadýný?
Mazinin yelkenleri tutmadý ki, seni,
Hiç bulamadýn o gecelerin izini,
Ne sevmeler eskisi gibi manidar?
Nede sen o kadar bahtiyar.
Karda sevmekti masalýmýz,
Zamana yenik düþtü sol yanýmýz.
ZEHRA YÜCEL(14.3.2018)ÇARÞAMBA
Sosyal Medyada Paylaşın: