yüzümüzü aynaya asýp
aslýn üstüne çektiðimiz astarla
robot resmini çekiyoruz
ifadesizliðin
hepimiz
dýþ kapý isimliði gibiyiz
ayný klavyeden çýkma
kapý numarasý yanýnda
hayalini kurduðumuz uçan dairenin düþ ayaðý
yere basýp
kimi peþin
kimi vadeye bölünmüþ taksitini öderken bir yandan
ayný düþün ortaðý olan yan dairenin yabancýsý olmak
bir türlü gidemediðimiz o uzak köyün
adý konmaz lanetidir üstümüzde
þimdi herkes
yangýnda son kurtarýlacak eþyadýr kendine
ve kimsenin caný
panik anýnda lütfedip kýrýlacak kadar camdan deðildir
sen,
müstakil evim ol bana
tapusu senin olsun
ben,
yatýya kalan ömürlük misafir
çayýn yanýnda kurabiye
çizgili pijama
elde kumandayla sýzan uyku
sen,
hepsine bekçilik yapan baþ ucu
ha bir de,
keçili kaleminle yaz adýmýzý yan yana
etrafýna çit çekip
kalbi koyarým
ikisi arasýna
nokta.