Eylem

Eylem.
Ne vardýr, o derin bakýþlarýnýn altýnda
Dalmýþ gitmiþsin okyanusun karanlýklarýna dalar gibi
Bocalayýp duruyorsun umutsuzluk içinde
Dalgýnsýn.



Eylem
Kirpiklerin kýmýldamýyor yerinden
Maðlup çýkmýþ gibisin, hayat yolunda savaþtýðýn savaþtan
Ne doldurdun o ruhunu teslim almýþ olan boþluða
Ruhu huzursuz biri gibisin
Eylem.



Eylem
Yitirdim deme, umutlarýmý bana
Umutsuz yaþanmaz çünkü baþ edemediðin bu dünyada
Bir sýr mý var aklýnda söyleyemediðin
Dalmýþ gitmiþsin ufkuna
Bezgin, umutsuz, bakýþlarýn altýnda yorgun gibisin.
Eylem.



Eylem.
Ýçimde yangýn çýkartmakta, o bakýþlarýn.
Yapma!
Yapma eylem, bana geçmiþimi hatýrlatýrsýn sonra.
Bir zamanlar ben ’de senin gibiydim.
Bakardým uzun, uzun, gün batarken akþam olunca ufka
Çýrpýnýrdý yüreðim.
Sessizce aðlardým gün batarken.
Kimseler görmezdi, bilmezdi aðladýðýmý, o kumsalda
Eylem.





11 Mar. 18
Ahmet Yüksel Þanlý er

Sosyal Medyada Paylaşın: