Güzel Anılar

Belki de bizi için için, yakan, garip bir sevdanýn ateþiydi.
Saman yangýnlarý gibi, biz her gün yavaþ yavaþ, sessizce yanýyoruz.
Bilmem seni satýrlarýmda, kaç kez anlattým?
Ayrý kalmanýn çaresizliðinde, sanki kör düðüm oldum.
Elim, kolum baðlý, uçurumun kenarýnda,
Sensizliðin acýsýný yaþýyorum.

Düþlerim kâbusa döndü, ruhumda kýzýl kýyametler koptu.
Aklým bedenimden firar etti, sanki bedenim çarmýha gerildi.
Gözlerim aðlamaktan kýzýla boyandý.
Ýsyankâr haykýrýþlarýmda, dermansýz derdim oldu.
Her kurduðum cümlede, seni ölürcesine sevdiðimi anlattým.

Kendime senin yokluðunu, bir türlü kabullendiremedim.
Sensiz kalýþýmý, alýn yazýmmýþ, diyemedim.
Her gün hasretin girdabýnda, çýrpýnarak boðuldum.
Sen, hiçbir zaman, neler çektiðimi bilemeyeceksin!

Sana kavuþmak için, ne kadar çok dualar ettim, adaklar adadým.
Tanrý’nýn merhametine sýðýnarak, duygularýma prangalar vurdum.
Bahar bayramýnda, el, ele tutuþup gezdiðimiz gelincik tarlalarý,
Aþk þarkýlarý söyleyen, kýnalý kanaryalar ve aþkýmýz anýlarda kaldý.
Artýk, suskunluðumda saklý, o efsunlu güzel anýlar…

Ali Sözer
8/3/2018
Sosyal Medyada Paylaşın: