Oysa gençtim

Acýyor sol yaným
Sebepsiz hüzünlerle yüklü heybem
Bu yaþa geldim
Ölmedim, kefenlenmedi bedenim
Yaþadým, güldüm, kahkalara sakladým acýlarý.
Ölümle paslanmýþtý hayatým...
Oysa gençtim
Yazgým kendi içinde bile acýyor kendine,
Bilmeden hep ölümü beklemiþim.
Okyanuslara doðru açtým kanatlarýmý
Oysa gençtim
Yetmedi gücüm,
Taþýmadý kanatlarým,
Çakýldý sulara hep caným.
Oysa gençtim
Yollarýmda bu daðlarýn iþi ne ?
Daðlarýn çatýk kaþlarýna hep takýldý adýmlarým
Bir türlü yol vermediler hayatýma,
Taþýnacak sular aðýrdý,
Kýrýlacak odunlar kalýn...
Oysa gençtim
Þehirlerin oynak sokaklarýnda kayboldu gülüþlerim
Ademoðluyuz hep kanýyoruz hayatýn mazeretlerine.
Oysa ki gençtim
Ölümle hep paslanmýþtý hayatým
Düþler içinde, düþler öldürdüm
Haykýrdýkca kara bulutlar dolardý gökyüzünde.
Oysa, oysa gençtim
Gelip geçenleri izlerdim
" Nasýl olsa hayat uzun " derdim
Ama hayat paslaþýyordu bu izlemede
Suçlusu benmiþim gibi yine bana batardý, býrakýrdý pas izini
Oysa gençtim
Henüz kefenlenmemisti bedenim
Bir gün gökyüzüyle kavuþursa ruhum
Yaþarken hep kendine çaðýrdýðýndan, korkarým ben topraktan,
Beni leylak kokularýna gömün...
Oysa gençtim
Çoktan ölmüþ hayatýnda bir yer arayan...

Tuðba Topal
Sosyal Medyada Paylaşın: