ELİMİN HAMURUYLA ŞİİRLER DERLEDİĞİM...

Gözleri kayýp bir þiire düþtü yolum madem…
Madem tutsaklýðýn rahmine düþtüm
Bir gece vakti…

Hýrpani telaþlarým ukdesi
Aþkým rahlesine serili bir güncede takýlý aklým iþte.
Þimdi þatafatlý bir öksüzlüðü sindirebilirim usulca
Yetilerinde gecenin,
Ölü þehrin surlarýna takýlý usumun
Mahremiyetine bin bir hicap yükler de yükler
Sakil gece ve münafýk yüklü þehirce bir gazapta
Yine yarýmadalar,
Yine isyanlar
Yine þehrin dokusuna tünemiþ yalnýzlýðýmýn
Hicvini sürükler de sürükler
Sayýsýz titrek hece
Hem de ne için?

Patavatsýzlýðýmýn gölgesine sýðýnýrým ansýzýn;
Aþkýmýn nabzýný tutarým
Titrek sesimin huzuruna yatkýn
Deki yüreðimin de zikrine vakýf
Hadi olmadý,
Baþtan baþlayalým diyebilmenin hükmüne
Varmýþken Yaratan
Bir de þehla gözlerinde
Ýçimin yangýnlarýnda
Artýk nasýl bir hüzünse, duman duman.

Þimdi, evet, þimdi koymalýyým noktayý:
Bunca elem bunca özlem
Ne için?
Söyle hadi ve kendince öfkeni püskür i mgelerine
Yazmadýðým o son þiirin
Ýllet titrine yatkýn
Bir hazin sona dair
Bir yüklem de kondurabilirsin hani
Üstelik
Gölgemden bile hicap eden,
Suretimi ve sinemi ve de hüznümü yok sayan
Hatta yerin dibine batýran
Bir hikâye kahramanýndan bile alacaklýyým, sevgili.

Demem o ki;
Mümkün atý yok,
Ne þairce bir titre nail
Ne hüzünce seyrinde ömrümün
Gelip gitmelere dair
Son deðil de baþ bildiðim;
Sevgi deðil de aþkýn naaþý diye
Onca zaman yaþ döktüðüm
Islah ve iflah olmaz
Þehir kaçkýný bir hükümdeyim
Kâh yorduðum
Kâh yordadýðým
Kâh elimin hamuruyla
Þiirler derlediðime mi
Sevip de köreldiðime mi yanayým?

Zanlardan düþen heceler kadarým;
Çocuk yüreðimin nazarýnda
Kanadýðým deðil de kanatýldýðýma yanarým
Artýk kimin nazarýnda
Hangi soytarý sýfatla mý anýldýðýma
Kanayým?
Yoksa dökümlü eteklerinde kaderin
Bir çiçek kadar kýrýlgan i mgelerime
Tutunduðumu mu haykýrmalýyým?

Ne þiirim ne de kadýn;
Ne þairim ne de fazla yalýn;
Ne ölümlüyüm ne de melek;
Neyden deðil neden yaþadýðýma delalet iþte
Bunca þiir bunca hikâye;
Gelip de gitmeden duramadýðým;
Sevip de yasýmý aþkýma katýk yaptýðým kadarým:
Aslýma ihanet edemem
Budur benim hüznüm budur beratým;
Budur fermaným
Yazmadan yazmaya içimdeki mutluluk
Katlanýr;
Yaþadýðým deðil yaþadýðým bunca ikilemdir
Ýçimdeki yarada konaklý.


Sosyal Medyada Paylaşın: