KADINLAR
Köylüsü, kentlisi, hapsi anadýr
Sevgi tohumunu, eker kadýnlar
Nerde güzel varsa, ondan yanadýr
Hayatýn yükünü, çeker kadýnlar.
Kurbandýr canýna, sayýp överler
Türlü meþakkate, boyun eðerler
Sevdi mi bir kere, candan severler
Onur madalyasý, takar kadýnlar.
Namusu yolunda, geçer de serden
Yuvasýný yýkmaz, durduðu yeden
Ýhaneti sevmez, kudurur birden
Yýldýrýmlar gibi, çakar kadýnlar.
Geçim ustasýdýr, katlanýr aza
Nerde sýkýntý var, çýkarýr düze
Nazarlar deðmesin, gelmesin göze
Zorun en zorundan, çýkar kadýnlar.
Özgürlük uðrunda, açýlýr kollar
Yavrusuna kurban, gencecik dullar
Kýnalý koçunu, cepheye yollar
Oðlunun adýndan, bakar kadýnlar.
Bazen baþ edemez, çaresiz kalýr
Aklýný kullanýr, çözümler bulur
En yüksek makamda, yerini alýr
Has bahçe içinde, kokar kadýnlar.
Temizlik, misafir, çamaþýr, yemek
Parayla ölçülmez, verdiði emek
Ulan be þerefsiz, dayak ne demek
Zalim erkeklerden, býkar kadýnlar.
Ne var ki kýymeti, yine bilinmez
Yaptýðý hizmetler, asla silinmez
Sokak ortasýnda, böyle ölünmez
Yürekleri daðlar, yakar kadýnlar.
Necati’m hepsinin, öpülsün eli
Onunla doðrulur, yurdumun beli
Genci yaþlýsýyla, evlerin gülü
Omuzlar üstünde, vakar kadýnlar
Necati OCAKCI
08.03.2018
ANTALYA
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.