büyüdüm ben anne, saçlarýma karlar indi çoktan , eksildiler de epeyce... sokaklarda deli dolu, umarsýz yürüyemiyorum artýk. yüzümde çizgiler yok ama gözlerimin altý torba torba. görebilsen beni, hem üzülüp aðlar hem de kýzarsýn anne. hesap sormuyor hiç kimse, caným ne isterse onu yapýyorum. illet olduðun sigara var ya, bir birbirine ekliyorum, çakmak taþýmasam olur hani... zulada da hep þarabým var, iyi deðilim ben anne, iyi deðilim. uyumadan önce dua ediyorum her gece, rüyalarýma gel diye. fakat serkeþliðimden sanýrým melekler pek sevmiyor beni, göstermiyorlar bana yüzünü. bazen, çok içtiðimde þarabý eskiden gülerdim ya pür neþe aðlýyorum þimdi be anne. uyku dedim de, geceleri tutmuyor o beni, hep hocadan sonra söndürüyorum feneri. duy artýk bu gece iþte, duy þu sözlerimi rüyama gel rüyama gel gizlice.
Sosyal Medyada Paylaşın:
niyazi yılmaz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.