henüz güne doðmayan güneþ gecede yýldýzsýz ay gibi baþý dumanlý dað kar kýþta kalmýþ ayaz gibi sessiz akan bir nehir okyanusta yüzmek gibi demlenip de içilmemiþ çay tek baþýna yenen aþ gibi hem tatlý hem de acý sanki ruhun ilacý gibi sevmekten hiç býkmamýþ sevilmemiþ yar gibi
yalnýzlýk...
bazen buðulu gözlerdeki hüzün bazen dipsiz kuyuya salýnan uzadýkça uzayan sicim gibi bazen de iþlek caddelerin gecenin sessizliðinde kimsesiz kalmýþ þehrin yanan ýþýklarý gibi yaz mevsiminde saðanak yaðan yaðmur kýþta bembeyaz açan boynu bükük güneþe hasret ölü kardelenler gibi
yalnýzlýk...
gökyüzünün kucaklayan maviliðinde denizin ferahlatan serinliðinde büyük dalgalar yaratmadan sessizce limana bir demir at keyiflice huzuru hisset gönlünce
yalnýzlýk...
sen gibi ben gibi yüreðimizin ta içinde ince bir sýzý gibi
AYLA CERMEN TÜFEKÇÝ / 12.07.2014 Sosyal Medyada Paylaşın:
Ay.ışığı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.