Ellerin uzun bir geceydi Ezik ve karanlýktý yalnýzlýk Konuþsak daðýlacaktý belki Bir çöküntüydü sis ve ayrýlýk.
Ýçimizdeki sýcacýk odalarda mutluluðu paylaþmak uðruna gözyaþlarýmýza acýlarýmýzý sarýp sarmaladýk yýllarca. Bulutlarýn altýnda durmaksýzýn giden bir trenin ayný yolcularýydýk. Uzak o istasyonun çivileri sökülmüþtü raylarýndan. Ve o trenin arkasýndan durmaksýzýn koþan çocuklar gibi geçirdik hayatýmýzý.
Sabahýn olmasýný hiç istemediðimiz uykularda, ellerin uzun bir geceydi. Soðuk ve karanlýk geceler gibiydi yalnýzlýk. Konuþsak, daðýlacaktý dertlerimiz. Sisler gibi çöktü üzerimize ayrýlýk. Suskun bir üzüntüye sarýlmýþtý yüreðimiz.
Renklerin suskun olduðu anlarda geliþinle sevinç duyardým. Kimi zaman seviþirdik titrek odalarda. Ellerin ellerime deðince öfkelerim zindanlara kapanýrdý. Gözlerini gözlerime deðince umudumun zulasýna gizlenen tüm sözlerim dizilirdi sofralara.
Yakamoz ýþýltýlý gözlerin çekilince denizden, suskun misali uzanýrdým yüzüne. Anlamsýzlýðýmý sözcüklerle üretmeye çalýþýrdým. Geçersiz bahanelerle yurduna ulaþmayý, ellerini, gözlerini ve yüreðini yeniden kazanmayý düþlerdim.
Benim adým sevdadýr ve omzuma her sabah bir güvercin konar. Boyun bükerek bakarým sevgisizlere. Künyeme aþk, göðsüme sevda, yüreðime acý nakþederim. Neleri giydim de bugüne dek, neleri çýkardým üzerimden henüz kirlenmeden. Mavi düþler boyamýþtý usumu. Yeþil yapraklarla donatmýþtým sevgi bahçemi. Þiirler diktim, i mgelerle bezedim yüreðimin topraklarýný.
Bir bezirgâným ben, kimi zaman aþk satarým. Takastadýr sevgilerim. Sýzým sýzým sýzlar içim. Rüzgârým kimi zaman, yelimden korkarým. Limanda el sallarým dostlarýma. Kimi zaman haziran olur, eylül’de aþký yaþarým.
Hain olacaksa bugünüm sevinci yarýnda yaþarým. Örse tutarým sevdamý. Sýzlar ara sýra içim, vefasýzlýklara söverim. Kimi zaman yaðmurum ben, dolu dolu yaðarým, kimi zaman ele avuca sýðmaz, mevsimlere nispet edercesine vakitsiz yaðarým.
Biliyorum, sýnýrsýzlýðýn bir sýnýrý vardýr. Özleyiþlerimin hiç biri beþ para etmez. Allar sürülü bir dünyanýn yankýsý durur hâlâ içimde. Yanýlgýlarýma aldýrmaz, gözbebeklerimi aðrýtan gecelerde, denizin yüreðine inmeyi düþleyen bir sevda yolcusuyum ben. Yankýmýn sýfýr noktasýnda kaybettim siluetimi. Hesapsýz duruþlarla tükettim gençliðimi. Rüzgâra savurdum, kaybettim acýmasýz geri dönüþ biletimi.
Tufanlara gebe þu ömrümün ütopyasýnda sevgiler uçurumundan geri dönüyorum iþte. Yalnýz senin için yaþamalarým bitti. Bir fýrtýna kuþu beslemiþim yýllarca yüreðimde. Baharlarým elbet geri dönecek ve bitecek bu yanýlgýlý duruþlarým. Seni sevmelerin eskiyen biletlerini topladým uçurumlardan.
Evet bebeðim. Ellerin çok uzun bir geceydi ve þimdi gündüzlere döndüm yüzümü. Karanlýklarýn tortusuna, geçen yýllarýn yankýsýna kapattým kapýmý. Gürül gürül yüreðimle sevgi dolu yüreklere veriyorum ellerimi. Üþümüþ, kanatlarý sarkmýþ fýrtýna kuþlarýný alýyorum odamdan içeri ve ellerimle seviyorum sevgiye aç, sevginin deðerini bilen kutsal yürekleri.
Selahattin Yetgin
Sosyal Medyada Paylaşın:
Selahattin YETGİN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.