düþün ki çýkmýþým kabýmdan
izliyorum kendimi
yetmemiþlik
bitmemiþlik
týpký benmiþim gibi...
alnýmda bir kýrýþýk daha gencim halbu ki
saçlarým da ki aklar
ne kadar yabancýyým
sýrtýmda ki kamburla dik duruþu kaybetmiþ
sanki koca bir ömrü
deviriþi kucaklar...
necipcik gibi hissediþim hele bazý zamanlar
gülüyorum kendime hani çile hani eser
sayýsýz dimað uyandýrmýþ bir eda
kör býçak diyorum çýnarý ne kadarcýk keser...
gülüyorum kendime yeniden gülüyorum
biraz daha avcuma heyecan alýyorum
haksýzlýk ettim ona kursaðýnda býraktým
yaþanmadan gençliði öldürdüm suya attým...
üstad edasýndayým gizlesem de hissimi
oysa bir çatý kuru bir incecik þebeðim
koca çýnarlara has aþýklar köþesinde
sessiz sessiz aðlayan bir emzikli bebeyim...
eþrefi mahluk akdi üzerine korksam da
hakikat hakikattir en yalancý gerçeðim
dairenin içinde bir kýtadan tutsam da
o rikkat asýl olan ben varlýksýz peçeyim...
denizler boðsa gelip yüzümün alenisi
alýp batýrsa dibe tarihin ilk gemisi
yedi kat yetiþse de saklasam utancýmý
alsa asýlsýz bir cenk siyah kuru hýncýmý
bir milad olsa hiçim hiçliklerden de öte
sonsuz bir uyku alsa dile gelmez sancýmý...
can-i
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.