//Çok uzaklarda unutulmuþ kentleri hatýrlatan þarkýlarý seviyorum Tek baþýna yaþanan acýlarý Ve hala Onun yerine de içilen iki bardak çayý //
Eskilerden kalan anýlar birikiyor satýrlara Hazirandan kalan aþklar Aðustosla gelen yaðmurlar Ve bir de eylülle dökülen hüzün dolu yapraklar..
Oysa hiç özlemiyorum seni Hiç beklemiyor , Hatta hiç sevmiyor
Herþey sýradandý herþey yapay Göðüs kafesimi yýrtan acýlar dýþýnda herþey plastikmiþ gibi gelirdi Dünya sanki koca bir pamuk ipliðiydi Ve her çektiðimde bir daha hiç birleþtirip öremeyecekmiþim gibi hissederdim sökülen yerlerini
Mutlu bir öyküye baþlayýp Sonuna hep okkalý bir Caný Saðolsun eklemek sanýrým kader’dendi Belki de kader’sizlikten
Þimdi desem ki Sevgilerin en güzelini Acýlarýn en güzeliyle deðiþtiriyorsun Ve kalbimi söküp çok uzak bir çöplüðe atýyorsun Ve desem ki Açtýðým bütün kapýlarýn ardýnda Gezdiðim bütün yollarýn sonunda Ve bütün sokaklarda Bütün kentlerde Bana yeni bir hayat borçlusun
Oysa, Dedim ya hiç özlemiyorum seni Hiç beklemiyor Hatta hiç
Neyse..
gecmiszamansaatleri
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mevsimsizşiir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.