önce annem öperdi beni , sonra yalnızlığım

I

ömrünü yarým yamalak yaþamanýn acýsýný çok iyi bilirim

çünkü
önce annem öperdi benim yanaklarýmý ,
sonra yalnýzlýðým .
ve her öpüþünde karanlýkta üþürdü
içime sýðmayan tavan arasý anýlarým

kimsenin kimseyi sevemediði bir evren zamanýydý
her acý bir falçata izi býrakýrdý
muhtelif sancýlarým vardý
bunca yaþanan dünya telaþým

ah
ayrýlýðýn en uzun baharýna düþtük sevgili tanrým
ve
biliyorum
bir gün hiç bir mezara sýðmayacak
küçücük bir kadýn


II


bütün bakirliðini yitirmiþti dünya
içimde kaybolan duygularýmda

býrakýn üþüsün çocukluðum o kuytu sokakta
çünkü
önce annem öperdi benim yanaklarýmý
sonra yalnýzlýðým

ne çok düþ vardý yaþanacak oysa
ah
zamanýn son saatleri
hiç bir ses yok
yitip giden çocukluðumdan baþka

Esra Keskin



Þiir’i mi günün þiir’i seçen herkese ve edebiyat defterine sonsuz teþekkürler

Sosyal Medyada Paylaşın: