Esâtiru'l-evvelin (öncekilerin masalları)

//Mistik bir çaðdan geliyorum
Dilimde aksaný bozuk bir lisan
ve alfabesi yitik bir sessizlik
oysa bütün dillerde ayný okunuyor kimsesizlik...





I.



Kimbilir kaç gece bir mümin safýnda ömrümün hesabýný vereceðim anerqa !


Ruhum üþüyordu
ve tanrý çýplak ayaklarýyla basýyordu canýma
Evvel zaman hikayelerine bombalar yaðýyordu
kýraðý düþerken sabahlarýma

ruhumda geçmiþin aðýr yaralý aðýtý
tabutlara siyah giydiriyordu
kimsesiz yalnýzlýðýma çiçekler takarak
Ellerin
bedenimi sayýsýz ölüye bölüyordu


Beyin ölümü gerçekleþmiþ bir hayatta
ölümcül varlýklara ruhumu satarak
ve sol yanýma aðýr yaralý bir aþk býrakarak
cebimdeki gülleri topraða savuruyorum
çünkü
imlasýz ve maðrur bir yenilgi
ve tarihe düþülmüþ en yakýcý acýydý
ruhuma üflediðin cinnet !




II.


Ölüm ömrümün mutlak ayaklanmasýdýr
ve ardýnda kalemi kýrýlmýþ hükümsüz bir aþk  býrakýr


þimdi
kaç þiddetinde bir acý dindirecek sýzýlarýmý ,
Kaburgama batan vicdanýmý hangi sevap kurtaracak anerqa ?

Hadi son birkez gözlerini tut yoluma
Gözlerin ,
Iþýk olsun sonsuz karanlýðýma

Ve alným rahmet ülkesinde
secde ye dursun
bir varmýþ
bir yokmuþ varlýðýna




evvelzamanhikayeleri
3mart2018

Sosyal Medyada Paylaşın: