Kaygı

Bazý hikayeler baþlamadan biter.
Son’ bellidir ne yazýk ki..
Karþýlaþma, göz temasý, çekip gitme..
Üç aþamalý yenilgi.

Üzerime gelme hayat
hükmün bir kanat çýrpmaya bakar.

Bu kadar daðlanmýþmýþ iken yaramýz .
Þiir deðil roman yazsak, aciziz.
Meftun olmuþuz beyaza yaza, söze saza..
Bir cümle ile dokunsak bir cana..
Baharý beklemez, güze deva olur sözümüz.

Ve bunca sýkýntýnýn arasýnda, ben
Aþka tutunarak hayat bulmaya çalýþýyorum.
Vurgunluðum sana deðil, bil!
Gözlerinde ki hüzne yenilmiþliðim.

//..’Can çekiþmek’ diye bir þey var ya hani
Ýþte aynen onun gibi,
direniyor..aþk’a olan inancým..//

Yüreðe kor düþmeyince akýl tutuþur mu?

Birbirine kavuþmayan, ama
hep ayný döngü içinde yer alan
mevsimler gibiyiz.

Dönüyoruz, yörüngemiz meçhul.
Gök delik, çatý akýyor.
Az kaldý kova doldu doluyor...
Sabrýmý büküyorum bir güzel.
Ellerimi yýkýyorum sonra iyice.
Ak pak oldular.

Sen bana þiir ol, ben sana þarký
Sen yeter ki omuz ol, ben veririm sýrtý.


Her þeyi çarçabuk nasýl da unutuyorum.



Dilruba Emine Genç 02 Mart 2018 Cuma /05:30
Sosyal Medyada Paylaşın: