Burasý dünya Viran bir tapýnaðýn kalýntýsý gibi Yok olmuþ, Yokluða býrakýlmýþ Tanrýsýz ve kimsesiz !
Ellerimi uzatýyorum , Karþýmda tel örgülerle kuþatýlmýþ bir hayat..! Içinde hiranýn dilsiz çocuklarý Dinmemiþ acýlarýnýn öfkesini taþýyorlar baðýrlarýnda Mevsimsiz iklimler gibi siliniyor ayak izleri toprakta Ve Kopmamýþ çýðlýklar dizesi yürekleri
Oysa Güneþ doðsun istemiþlerdi gecenin ortasýna Gözyaþlarý, Geceye gizlenen karanfil kokusu Ateþe dokunarak öðreniyorlar sevmeyi Artýk konuþsalar da kimse anlamýyor nefretlerini çünkü kendi bedenleri bile sýkýyor ruhlarýný Ardý sýra peþlerinden gelen, Yalancý mutluluklarý gibi
. . .
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mevsimsizşiir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.