Güler yüzle uyandým Bu sabah kendimden emin Güne huzurlu bakmak için Ama nafile... Etme sakýn yemin Yine o beklenen haber Morarmýþ ellerimi, Dirseklerimi koydum masaya yorgun. Kýzarmýþ simit kokusu yayýlmýþ etrafa Sis bürümüþ gökyüzünü Gözyaþlarým uzandý, kirpik ucundan Köþede tedirgin çoban köpeði vardý Memnun deðildi sanýrým hayatýndan Þöyle baþýný salladý semaya Var gücüyle kükreyerek Baþladý yine baðýrmaya, o nasýl bir sesti...
Gün ikiye bölündü acýlarýmla Hüzünleri yýkadýk Sessizce aðýt kokulu sularda Al Bayraðýma sardým düþüncelerimi Boynum bükük idi Yine acýlarýmý topraða gömdüm Bir vedanýn eþiðindeyiz Habersiz ve hýzla geçiyor zaman Kimbilir nereye, Ama huzur vardý içimizde Bir beyaz güvercin uçuyordu Göklere, özgürce gözü yaþlý
Behçet Bük 29.2.2016/Eskiþehir
Sosyal Medyada Paylaşın:
GünbatımıerkenBehçetBük Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.