BİZ DOĞMADAN ÖNCE

Bizde bahar yoktu hayatýmýz hep kýþtý
Toz pembe görürdük her þeyi
Anýlar hatýrlatýr bana
Yaþadýðýmýz çocukluðu..

Oysa ne kadar küçükmüþ sokaðýmýz
Köþesinde iri bir taþ vardý
Hep boþa akardý çeþmenin sularý
Eskiden kalma üzerinde kaybolmuþ yazýlar
Gömülen bir tarih vardý mazimizde
Nereye kadar sürer bu yaþam
Kaç ömür geçecekti bilmem
Elimde kenarý kýrýk aðýzlý, su testisi
Annemin gözyaþlarýna karýþýrdý yokluðumuz
Ýðde aðaçlarýnýn kokusuna alýþýr olduk
Mecburiyetimizle yaþardýk hep
Buna yaþamak denirse...

Kýnalý ellerinde saklardý düþlerimizi
Bize hep hatýrlatýrdý güzel bir geleceði
Sebepsiz deðildi isyanlarým
Mahallemizde odun kömür taþýrdým evlere
Ýyi insanlarda vardý içlerinde
Hem insanlýðý hem de kazanmayý öðretti hayat bana
Ne kadar acý çekerdik, mecburduk aç kalmamak için
Sorardým anne ellerim, ayaklarým neden morarýyor, diye
Aðlamaktan yüzü kýzarýrdý utangaçlýðýna
Yutkunurken boðulurdu gözyaþlarýna ekseri
Ýç nefes çekiþlerine dayanamazdým hiç
Caným annem...

Baþýmý hiç eðdirmemiþti benim
Göðsünü hayatýmýza siper etmiþti
Koruma iç duygusu vardý
Sarýp sarmalar bizleri
Aðlarken ben de aðlardým
Sorardý niye aðlýyorsun diye
Sen de aðlama anne, neden aðlýyorsun derdim
Boynunu bükerdi önüne
Hatýrlar gibiyim masum gözlerini
Kazanmak zor meslek derdi
Bizde bahar yoktu, hayatýmýz hep kýþtý

Babam geceleri de çalýþýrdý lambanýn ýþýðýnda
Elektriðimiz yoktu bizim
Sabahlara dek, bir dilim ekmek aþ için
Kardeþim henüz bebekti
Boðazýmýz kurur susuzdu yazlar bizde
Küçülürdü midemiz yemek yiyemediðimiz zamanlarda
Bulursak evde ekmeði paylaþýrdýk tam beþ kardeþ
Hepimiz birimiz için aðlardýk, sonrasý hepimiz aðþaþýrdýk
Anneciðim sen rahat uyu...!!!

Hayatý hep toz pembe görürdük biz
Bizde bahar yoktu, hayatýmýz hep kýþtý
Biz doðmadan önce

Behçet Bük
1.3.2016 - Eskiþehir
Sosyal Medyada Paylaşın: