göğümser...

ey gönül kafesinde öten zührem
daðýtýrsýn gecenin aydýnlýk semahýný
yedi kandilden kor alevlerini
icimin yalnýzlýðýna sararda durursun



uyuyan güzelliklerini
sacýndan uzaklarýma sararsýn
yarýmca ruhunu neþenle sürersin
bin vakti bir günde eritirsin




ýlýk subat günü
yüzünün günesi doðar
gökyüzüm olursun
yýldýzlar susar adýn semahta ýþýldar



gülüsünde mevsimleri ayýran
ve gövsümde yatan gururun
üflerde yakar soðuk alýnganlýðýmý
nefesin tütsü gibi yapýsýr ufkuma



gölgeliklerimde büyürsün amansýz
ne güzel icimden can eklerim
güllerle boyarým adýnýn yollarýný
icimden þiirler serce olur



konar
kücük
ve
beyaz


pencerene



Gökyüzüne ek
þiirlerini
umutlarýna
yaðsýn


gülümser..












Sosyal Medyada Paylaşın: