Kimseler Bilmezdi

Bir bulut vardý
Mor daðlarda dövüþürken gölgesi,
Bir bir yaðmur iniyordu yüreðinden.
Utangaç beyaz tüylü bir aþk,
Omuzlarýnda ki bu yaðmurun.
Evvela güvercinler ölmeden seni bulmalýydý.

Saçlarýna seni sorardý,
Titreyen lambalar altýnda sokak çocuklarýnýn.
Oysa kimse senin adýný bilmezdi .
Saçlarýndan göçüp giden þiirleri de kimse bilmezdi.
Rüzgarýn gururu sade bir matemdi .
Sana aðlardý
Sessiz
Kimse bilmezdi.

Sen doðmamýþ bir kýzýn adýnda saklýydýn.
Meczup bir sazýn bam telinde çýðlýðýn vardý.
Kaldýrýmlarda halsiz adýmlarýn;
Ölmek ile bire bir.
Sen Ýstanbul’da bir intihar unutmuþtun pera.
Asmak geçmiþi boynundan galata kulesinde.
Hatýrladýkça kenarýndan bir gözyaþý geçerdi dudaðýnýn,
Kimseler bilmezdi.

Kurþun gibi gelip geçen bu zaman,
Kýrmýþtý en derin yerinden kanadýný güvercinin.
Þimdi aðaçlardaki bu uðultu
Sinsi bir aðýttýr.

Kaldýrmýþtý Tanrý tek baþýna ,
Mor daðlarda cenazesini güvercinin.
Berrak bir iklimde
Özgürlüðünü yitirdi beyaz tüylü aþk,
Yaðmur bulmadan seni.
Kimseler bilmezdi.
Sen
Sen de bilmezdin
Bir bulut yýkýlýp gitmiþti.


Sosyal Medyada Paylaşın: