GÜLÜŞÜNE HASRET KALDIM

Hayatýmda tesadüflere yer yok sanýrdým
Ama yanýlmýþým iyi ki sana rastlayýp tanýdým
Dalgýn bir þekilde yürüyordum
Kafamda kýrk tilki dolaþarak
Sana rastladým bir köþe baþýnda
Çarpýþtýk omuz omuza
Ýkimiz de bilemezdik
O günün hayatýmýzda dönüm noktasý olacaðýný
Sihirli bir deðnek deðmiþ gibi
Ne kadar olumsuz þey varsa hayatýmda
Hepsinin silinip geride kaldýðý gündü
Yeni bir yaþama merhaba dedim
Ýlk adýmý attým seninle
Bir görüþte aþk bu olmalýydý
Bakarken eridim gözlerinde
O kadar sevgi dolu bakýyordun ki
Bir anda kaynaþtýk birbirimizle
Erosun oku saplanmýþtý yüreðimize
Bir kaç hal hatýr sorduk
Sanýlanýn aksine uzun sürdü sohbetimiz
Ne kadar da çok ortak yanýmýz varmýþ
Kelimeler bitse de anlaþýyorduk gözlerimizle
Havanýn soðuk olmasýndan deðildi bedenimizin titremesi
Pür dikkat süzüyorduk birbirimizi
Hissediyorduk nefesimizi
Ellerimiz birleþmiþ parmaklarýmýz kenetlenmiþti
Ýçimizdeki ateþ sönmemecesine alevlenmiþti
Ayaklarýmýn yerden kesilmesi için
Bir dokunuþun yeterdi
Hani en güzel aþklar masallar da yaþanýr
Ýmkansýz gelir ya insana
Sen de benim için öyleydin
Kaf daðýnýn ardýnda ki peri kýzý gibiydin
Bana seni ne kadar çok sevdiðimi sorma
Kendimi sen de bulduðum için aþýðým sana
Mululuktan insan sarhoþ olur mu deme
Sen beni sýkýca SAR ben HOÞ olurum zaten
Seni ne kadar sevdiðimi bilmek istersen
Papatya fallarý açtýrmana gerek yok
Baþýný kaldýr gökyüzüne bak
Kümelenmiþ yaðmur bulutlarýndan
Gözyaþlarým sen diye düþecek
Ellerini aç tutabildiklerini tut
Sevgim damla damla biriksin avuçlarýnda
Hani tutamadýklarýn var ya
Onlar da aþkýmýzdan iz býraksýn
Çýkmaz bir sokakta kaldýrým taþlarýnda ...




Refik
21 . 02 . 2018
Ýstanbul

Sosyal Medyada Paylaşın: