Bir ceset gibi koynundan sokaklara atýldým Kimliksiz kaldým, niteliksiz ve umutsuz kaldým Aynanýn karþýsýna geçtim, tanýyamadým kendimi Sen beni kendime yabancý ettin.
Kendimden ve yaþadýðým þu hayattan tiksindim , Adým anýlmasýn, kimse yüzüme bakmasýn istiyorum. Tenimdeki izin silinsin, soluðumdaki nefesin çürüsün. Adýn atmasýn kalbimde, lambalar sönünce aklýma gelme.
Sevdamýn bir adý yok, bazen bir türküdür dilde Bazen de kalemden yüreðe akan bir þiir. Bir sýnýrý yoktur, deli taylar gibi umuda koþar Sen benim en taze umudumu söndürdün.
Beni en ücra bir köþeye býrakýn, ya da defnedin Ýþitmesin kulaklarým bir insan sedasý, Görmesin gözlerim bir insan simasý. Kendimi musalla taþýna uzatasým var bu gece.
Havva yüzünden cennetten kovulan Adem gibiyim. Ruhum bir yalnýzlýðýn kafesinde nedensiz yanarken Bana baðýþladýðýn tüm sevda sözlerini, Bir elvedaya harcadýn, bizi harcadýðýn gibi.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ekrem Yilmaz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.