Zavallý gönlümün, yokken neþesi
Ýþ açma yorgunum, dertsiz baþýma
Ömrümün sonunda zordur sevmesi
…..Ýþ açma yorgunum, dertsiz baþýma
…..Uzak dur þu benden, gelip giderken
Gelmiþim ben artýk, ömrün sonuna
Dert sarma dururken, dertsiz baþýma
Hiç kimse kalmadý, benim yaþýmda
…..Ýþ açma yorgunum, dertsiz baþýma
…..Uzak dur þu benden gelip giderken.
Yanýmdan yolumdan, gelip geçerken
Kaçmýyor bakýþýn, benim gözümden
Memnunken ben þimdi kendi halimden
…..Ýþ açma yorgunum, benim baþýma
…..Uzak dur þu benden, gelip giderken.
Ne olur gel yapma, çýkma karþýma
Yorgunum ben yorgun, hayat yolunda
Hayatýn bin derdi, varken baþýmda
….Ýþ açma yorgunum, benim baþýma
….Uzak dur þu benden, gelip giderken
Kul Yüksel diyor’ ki, aþkýn yolunda
Yanmýþým ben çoktan, caný gönülden
Az bir gün kalmýþken, dünya hanýnda
Sevemem kimseyi, caný gönülden
…..Ýþ açma yorgunum, benim baþýma
…..Uzak dur þu benden, gelip giderken.
14 Þubat 18
Ahmet Yüksel Þanlý er