Korkma!
Korkma
Gülüþünde bir endiþe seziyorum.
Nedir bu halin böyle, bilmiyorum.
Ey cân, bu kirlenmiþ dünyaya
Gülümsemekten asla korkma!
Yitirdik ümitleri, renkleri ve sevdalarý.
Biliyorum;
âh ki, toplamasý zordur kýrýklarý...
Ama sen, ey kalbi hüzünlü kardeþim,
Umut etmekten, renkleri süzmekten,
Doðru olmaktan, söz söylemekten, aðlamaktan, susmaktan, yazmaktan,
yanmaktan, yakmaktan, yar olmaktan,
Yar etmekten, yardým etmekten,
Korkma...
Neden böyle diye sorma.
Sen sadece,
korkma!
Ey sözleri gam dolu, ey sesi titrek,
Ey Cennet’e hasret, ey elleri dualý,
Ey sükuta bürünen ve ey gözleri yaþlý;
Dua etmekten, dua istemekten,
Ve ‘Amin’ demekten
asla korkma!
Meryem Gümüþ Kurþun
Sosyal Medyada Paylaşın:
Zeynep Zuhal Kılınç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.