acý kahve tadýnda büyük bir tiyatro sahnesi bu hayat oyununda misafiriz bu sahnede kimimiz acemi kimimiz de usta oyuncu bilmeyiz bu oyunda hangimiz sonuncu sahne ayný sahne ancak roller farklý çoðumuzun yüzünde bir maske herkes baþkasý olma derdinde gerçek yüzler sýr olmuþ sahte gülüþler sahnede oyun biter maske düþer sahne kapanýr ve finalde yine tek baþýna kalýnýr
kýsacýk bir öyküdür hayat zaman tünelinde bir film þeridi gözlerimde bazen sunar bize en güzelinden mutluluðu bazen de acýlar gösterir en koyusundan nice depremler yaþatýr içimizde dolu dizgin ardýnda enkazlar býrakýr ruhumuzda
gün uyanýrken geceden sabaha dalgýn bakýþlarda sisler içinde sema havada bulut var gönlümde umut günden güne artsa da meþakkat ölüm gerçek dünya fani gece yorgun ve yitik ben yýkýk dökük virane olmuþum bu hayatta deli divane
AYLA CERMEN TÜFEKÇÝ / 30.04.2015 Sosyal Medyada Paylaşın:
Ay.ışığı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.