Mesele;
Memleket meselesi falan deðil caným..
Hani;
Keþke öyle olsa..
Çýkarýrdým bir kanun,
Seni özerk yapardým..
Mesele;
Þehrin kuru kalabalýðýndan,
trafiðin insaný boðan halinden sýkýlýp,
tam gözlerine dalýp huzuru bulacakken,
bir korna sesiyle gözlerinden ayrýlmak deðil caným..
Hani;
Öyle olsa kolay,
salla þöyle okkalý bir küfür
ve bas git...
Mesele;
Seni bir aritmetik hesabý gibi,
ortak çarpanlarýna ayýrmak deðil caným..
Keþke öyle olsa,
iþte ortak çarpanlarýn,
gülüþün,gözlerin ve yüreðin..
Aþkýmý ortak paydada buluþturabilirdim..
Mesele;
Her santimetre karesini ezberlediðin,
saatlerce arþýnladýðýn kaldýrýmlarý,
düþüncelerinle siyaha bulamak deðil caným..
Tebessümlerinden yayýlan ýþýk huzmelerinin,
vurduðu aydýnlýðý görebilmekte...
Mesele;
Üç ayda bir bakkal Mehmet efendiye,
banknotlarý önüne atýp,
veresiye defterini çiz diyerek efelenmekte deðil caným..
Dilin gönüllere attýðý çizikleri,
nasýl temizleyeceðini bilebilmekte...
Mesele;
Ferhat misali daðlarý dize getirmekte deðil caným..
Yirminci yüzyýl,
þimdilerde kararsýzlýðý bir kenara koyup,
gönlünün dörtyol ayrýmýnda,
sevdiðine ulaþaný kestirebilmekte...
Mesele;
Geceleri gökyüzündeki yýldýzlarý izleyip,
dilekler tutarak,
parlaklýklarýndan dem vurmakta deðil caným..
Kollarýný boynuna dolayarak,
avuçlarýnda tuttuðun ýþýltýnýn farkýna varabilmekte...
Mesele;
Shakespeare’in dediði gibi,
**Olmak ya da olmamak** deðil caným..
Tesadüfen geldiðin bu dünyada,
sýrf buna inat,
sevdiðinle birlikte oynadýðýn
rolün hakkýný verebilmekte...
Mesele;
Vedalarýn arkasýndan,
gözyaþlarýný savrukça harcamak deðil caným.
Bulutlarýn gözyaþlarýnýn,
kýraç bir topraða nasýl can verdiðini,
nasýl bahara dönüþtürdüðünü anlayabilmekte..
Mesele;
Ýliþkilerin çýkara,
egolara teslim edildiði abuk bir dünyayý,
bir yetmiþliðin ucunda döndürmek deðil caným..
Hüzünleri,acýlarý duþa sokup ayýltarak,
bir acý kahvenin tortusunda,
Unutulmuþ dostluklarýn,
Ýnsanlýk erdemlerinin de olabileceðini hatýrlayabilmekte..
Mesele;
Bu yüzyýlda dahi ülkemin bir yerinde,
ezilen,horlanan kadýnlarýmýn çýðlýðýný,
yol alýp giden bir trenin ardýnda býraktýðý duman misali,
aðzýndaki piponun kaybolan dumanlarýnda,
silueti beliren entellektüel yaklaþýmýn kollarýna savurmak,
duyarsýzlýðý sanat bellemek deðil caným..
Yaþayarak,
yanlarýnda,
çýðlýklarýna ses,
geleceklerine yol olarak,
onlarý aydýnlýk bir yaþamýn kollarýna çekebilmekte...
Mesele;
hangi dilde olursa olsun,
lastiklisini alýp,
matah bir þey yaparcasýna,
alay edercesine,
parçalý bulutlu kullanmak deðil caným..
sevdanýn ortak dilindeki o iki sözcüðü,
cesaretle lügatlerin içinden çekip çýkarýp,
güneþine yüzünü dönüp yürekten söyleyebilmekte...
Mesele;
Ela gözlerine,yeþil gözlerine,
kiraz dudaklarýna,
gülümseyen gamzelerine,
aðzý açýk ayran delisi gibi bakmak deðil caným..
Bir çilingir ustalýðýnda,
yüreðin kapýsýný açacak anahtarý uydurabilmekte..
Mesele;
O,ben,sen
Ya da;
O,bu,þu meselesi deðil caným..
Ellerini uzatýp, kenetlenerek,
Biz olabilmenin keyfini doyasýya yaþayabilmekte..
Sözün özü caným,
Sözün özü iki gözüm,
Mesele;
Maskeli baloya katýlan seviyorumlarla deðil,
mehmet efendiyi de,
kadýnlarýmýzý da,
topraðý da,
baharý da,
maskeleri çýkarýp insanca sevebilmekte..
Ve canýmýn içi,
en önemli mesele,
sana nedensiz sevdamsýn diyebilmekte...
Çýnar Göle
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.