mülteci bir yara boðazýmda, parmak uçlarým kaðýt kesiði, kendimi müsvetteler içinden ayýklayamýyorum. sýzýn sýzýn fýsýldýyor göðsüme bir sanrý, müebbet yemiþe gerekmez derviþin sabrý...
kanayan yara üveymiþ, aklým kendi kendine güvey. üçün beþin lafýný yapmýyor artýk nabýzlarým, günlük üþengeçliðe býrakýlmýþým emanet. çoktan idam edilmiþ sözlerim. gönlünde uçuk çýkmýþ beni severken, her renk kýyafet giyiyor üzerine ben karanlýkta beklerken...
sonra öksüz deðilsin diyorum kendime. öksüz deðil; baþka bir þeysin sen... iki kelimelik olmak zül kýlýnmýþ sana, cümle bile deðilsin ömür verdiðin dudaklarda.
"kimin boyadýðýný bilmediðin bir evde yaþamak týrnaklarýnla kazdýðýn mezarda benle yatmaktan evladýr elbet..."
sonrasý olasý bir boþluk sadece, sadede gelmemiþ bir yok oluþ öyküsü. nasipsiz günler, ölene kadar. ben selam ederim göz ucuyla geçerken, sen ellerini gizle cebinde üþürsün...
dudaklarýnýn kýyýsýna siyah bir ezber düþmüþ, unutkanlýk birikmiþ ciðerlerinde.. öznesinde olamamýþým hiç bir þeyinin, son bulunmuþum mýsralarýnda. diz kýrýðý oturuþlara merhaba þimdi, her hücremin her yaný, her yanda þimdi...
"tövbesi olmayan günah sevap mýdýr..? ya da ýslýk çalmak cehennemde. ?"
"için için sen diye yanýyorken hem de"
Ýsmail Yýlmaz
Sosyal Medyada Paylaşın:
shopen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.