Velhasýl,deðiþkenli bir þubat vakti,
Soðuk,hafiften ýlýk rüzgar tadýnda,
Zaman ise uðurluyor yine gideni,
Bekliyoruz bizde istasyon duraðýnda.
Martýlar yok þimdi baþýmýzýn üste,
Ve Ýstanbul Seyyah’tan çok uzakta.
Bana yine de yeterdi Çanakkale,
Elim gitmeye hazýr,her an bavuluma.
Duydum ki ilk bahar erken gelecek,
Gelsin yoksa ruhmuz grileþecek,
Toz yutmaktan yoruldu bedenim,
Yoksa bu þehir renklenmeyecek.