Tanrý bile acýdý,
Havva’yý yaratýrken Adem’in yalnýzlýðýna.
Ve erkek;
Yýllardýr çözemediði anlamýný,
ödedi deðer bilmezlik faturasý olarak.
Dudaklarýnda,
her zaman maðrur,
birinci mevki gülüþler..
Ve kadýn;
Eþikten ötesi derinden iç çekiþler,
çýkmaz sokak yorgunu düþler.
Ve sevda;
Býkkýn kýsýrdöngülerden,
kuþ olup kanat çýrpmakta uzaklara.
Ve erkek ve kadýn;
Unuttuklarý yakalanmanýn güzelliði oysa,
yakalama telaþý nefesler,
koþar adýmlar yüz yýllardýr,
son vagonun peþinden..
Ve istasyonlar;
Duraksýz..
Artýk hiç durmayan trenler,
týka basa dolu piþmanlýklar..
Hala o istasyonlarda bekleþir durur çiftleþmek için,
bir kuþun pislemesini yalnýzlýklar...
Çýnar GÖLE
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.