koþsam bir koþabilsem diyorum yine eskisi gibi yetiþebilir miyim gün görmemiþ düþlerime
yeþiller sarýya dönüþmüþken sonbaharýn hüznünde eriþebilir miyim el deðmemiþ baharlara
yýllarýn yorgunluðunda deli divane gönül kim bilir kaç zaman daha eðleþecek meçhule giden molasýz yolculukta
düþünüyorum da...
ne çok haksýzlýk yapmýþým kendime herkese deðer vermiþim de bir beni unutmuþum bir beni sevgi deryasýnda kaybolmuþum
demem o ki...
benim derdim kendimle yok kimseye figaným sanadýr þikayetim dinlesene ey gönül
kandýramam artýk kendimi ne hayal ne de düþle meðer suçlu benmiþim ne çok zulüm eden kendime
bir ikindi yorgunluðunda yalnýzlýk karþýmda sýrýtýrken kalabalýk suskunluðumda vakit dar dilim lal
koyu mavi geceye dokunulmamýþ can çekiþen hayallerimi asýyorum hiçliðin kýyýsýnda
ahraz çýðlýklarým saðýr ederken beni hiç bir þey eskisi gibi deðil diyorum bu fasýlda kendime
zamanýn fýrtýnasýnda ensemde olsa da rüzgarýn soðuk nefesi ben yine de severim sevdiklerimi sahiplenmeden karþýlýk beklemeden sonsuz maviliklerde mavi bir düþ gibi benimmiþ gibi
AYLA CERMEN TÜFEKÇÝ Sosyal Medyada Paylaşın:
Ay.ışığı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.