ökçesindeki baðcýklarýndan asýlýydý yoldan yandaký köþe eðrede “geçi gönü”nden bobamýn çarýðý ebecezim “-hinci çarýðý bilen, keyen mi ðaldý” “ha bi yadiðer” deyelek uzadýp ardýndan öneceðinin cebinden çýkardý güçcük bi “nazar boncuðu”nu ucunda bi tosba(ða) yavrýsý gurusu guru çarýðýnan yarennik etsinner uçu haralda çatý çatýlmadan önþe mertekler atýlý(r)kana "ay yavrým, ha eðreye bi perçinleyvisen ben de sana halvalý çomaç biþiriviviren" Üsüðün Melid sarýlýp düðere, eðrenin ucuna aðzýndan aldýðý sekizlik yesyeni mýhý yarý beline gadak çakýp, ucunu keserin deliðiynen yamýp eðreninta anný çatýna " mýhlayývýdýydý ikindin geçeni "boba"ya ip gerildi Usda Aziz dellal ünner gibi uzun uzun baðýrdý "gene mi geldii.. gene mi geldii Cennet-i âladan beri mi geldi" herkeþler çapýt havlý getirdiydi.. eðrede ipi nazar boncuklu tosba gurusu bobamýn geçi gönünden çarýðý eyatlý bir yel esse savrulur “gýldýr, gýldýr” sallanýr durur ýldýr ýldýr parýldar mavý “gök boncuk”, “nazara birebir”, “gök-göze bek eyi ðelir” “Allah gök gözlülerin nazarýndan emin eylesin” diye tüm dovalara “Amin” der, elimizi yüzümüze sürer içimizden bildiðimiz her dovayý okurduk.. hemi de kaþlar-kaþlar kerre! ha? bi de neyeyse bi de hiþ “cizme” olmadý ðetdi bizim evde
agamýn papbasý bana devredilince taha do(ð)rusu, ona yenisi alýnýnca benim olan “yirik papba” ya týð, piz ve mumlu ipine(n) Üssük Dede ðibi özene bezene yorakla yama dedemde kimbilir taha ne hünerler varýdý tenikeyi sabýrla deler dörpü uydurur iþin yoðusa; geþ annacýna bak dur azameti, ciddiyeti mahareti seyiret sayesinde müstamel yoraklý papba, acanta olur “yesyeni oldu aða! meh bakalým” deye keydirdi, keyf baðýþladý “agayýnkýndan gabadayý oldu hemi, hemi de bu gýslavet” "O" ne derse inanýrdým, haddizatýnda meselenin aslý-asdarý benim uçu(n) en möhümü onun elinin emeði olmasýydý gerisi hekaye, zaten yani öyle münasip görmesi yeterdi bana ne gerisinden; neneyen, etiraz aklýmýn ucundan bile geþmezdi sýmsýký duttum, ayaðý gýrýk geçinin buynuzunu debelendi gaale almadým, yerli-gatli goyvumadým.. içim getse de "beðirmesi"ne aldýrmadým damýn gözarasýnda zipli mýh sandýðýnýn alt tahtasýný getirdi çuvaldýzýnan seyikledi þelek çapar yazmýþýn arka bacaðýný bi yandan da imtama devam etti “kimin ümmetisin”, “kimin zürriyetisin” "imanýn þartý" "islamýn þartý" "oku bakalým Gulya’yý" nayeti epeyi bi sustu, çapar yazmýþýn caný yanýyomuþ, aldýrdýðý yok ni’nesin dediðine göre "bu iþi yapmasý" gereðiyomuþ gözlerimin içine-içine baktý dene dene konuþtu “-aðða” dedi bakdým….sustum! “hu an etibarýyna(n) .. ..! senin yetimlik-gopillik bitti adamakýllý; böyüdün ga(y)ri” bak hinci aklýma ðeldi de hakkaten yau! ben o ðün böyüdüydüm eþþeðe kendim bindim; ik-diba Mullapak depesinde daþ çýkaran bobama ommaþlý azzýk götürdüm.. çelimsizliðimi, gebeþliðimi unuttum, iresmen beyo(ð)lu ðibi gasaldým.. yorak yamalý gýslavet papbalarimýna(n) boz eþþe(ði) ma(h)mýzladým umurumda deðilidi gýslavet, yama yorak papbam eþkere birkaç numara böyüðüdü oyusa emme dedem; “seneye de keyersin” deyicekleyin.. avundum.. barnaklarýmý büküp, pabbanýn kahýna basarak “tarrýk-turruk” sürüdüm. gardaþým uçun örkenle eðreye çuncak; bana da mükafat olalak söðüt dalýndan bi "at” düzüverdi, halý ipinden gemli ilk atýma atladýðým gibi “daahh” dedim, yarýþa götürdüm Bobuþ Emmilerin evinardý dosdolu böyük-güçcük her evden bir-kaçar çocuk akrabacak, akrancak; doluþduk çoktan süngerli dona, askýlý pontura terfi etmiþ akranlarýmýn yanna el sýrasýnda, güya; söðüt dalýndan da olsa; atý olan yeniyetmelerden olmuþtuk ne zamandýr özenir dururdum onnara ne aðaç, ne günyaðsalayan, ne topuk, ne tel tekerli araba, ne fýrfýr; ne cýrcýr, ne de ötekiler gibi týmýlý býçak Hapbanalarýn fýrýnaa do(ð)ru akýn etdik cümbür cömat; elbirlik burcu burcu hakgaþlý çörek kokusu gemi azýya aldý “deynek düldül”üm gem boynumda; seðirtdim bi eliminen dutduðum atýna(n) atbaþý olmayý bi yanna býrak, açýk-ara en arkaya galsam da geri galmadým, ötekiler gibi benim de aðzýmda coþkulu "gopuduk, gopuduk.. gopuduk" sözde nal sesleri eþliðinde dört nala sürdüm..
annaçdaký gonþu evde iki mes lastiði vardý Köse Memedinen Ümmüce Çoban Ýrbemin pappasý yazýn toz-toprak dolu kýþýnan cizmesi çamurlu üþümezmiþ ayaklarý ýslanmazmýþ çoraplarý.. omzunda guzu-yunu kepenek cabasý zemheri-memheri dinnemediler kaþlar kere, her gece aðþam gararýnca Þaban Emmilere dünürcü getdiler Macar Odasýnda birikip köyün ekabir dakýmý “münasip” olmasa ortaya konmazdý Allahýn adý nayeti "agasý Muzaferden nekdip gelmiþ" dediler dee öyle; afyon çapasý bitince gonu-ðonþuynan “aðýzdadý”, ekin otu ayýtlandý afýyon çapalandý tandýr ekme(ði) de ettiler Þaban Emmilerine(n) Köse Memedler elbirlik-barabar, yolma önü feskilenli þerbet iþdik bir dernek günü Esme’nin niþanýnda agamýna yaþýt Kevser; "görümce", "aba" oldu gardaþý akraným M(u)ammer aga iki evin yolmasý-harmaný denesi, samaný Köse Ýbirem’in boynunun borcu merdimenneri seðidelek çýkarýrýdý hayay valla bildiðin on þiniklikden maada çuvallarý "uzatmanýn gereði yok" deye hemen o sene “harman sonu” herkeþlerden önþe ters, ganlý çalýþý, bazarý beklemeden Yalavaca urbaya gedilip-gelinince ev ev oku ikindin geçeni bi cumayderneðinde bizden yanna camiden çýkannar Gur’an okudular hocaynan Gabýþ Musa sa(ð)dýç? bi el “tek tüfeð” atdý, damýn ucunda söðeden eðreye mýhlanan sýrýðýn en okarýsýna “bayrak asýldý” Terzi Hasan dikiþi Ay-Yýldýzlý nerden baksan görünüyodu öte sözün beri baþ bunun adý “düðün var”. lokum-püskevitden hanýmbudu, böyük-güçcük var demeden tüttü cýðaralar yedekler kulaðarkasý devrisi ðün davul zurna; Göynücekli Cafaroðlu! “görseniz bi! ortalýk nasýl þennendi,” en acemisinden oyunlarýmýzý oynadýk bildigini sandiklarimiza bakip baðýrdýk, çaðýrdýk, galgýdýk tatar arabalarý arkasý arkasýna niyeyse turladýlar geldiler Mezerdüzünü yarý yolda “yeniðelin” kendi açmýþ yüzünü nayeti bir mes lastik daha geldi gonþuya meþin, dabanný, kösele topuklu “gacýrt gucurt” ses çýkarýr Esme’nin her sekiþinde cangýr-cungur boynundaký "beþibiryerde" þangýr-þungur Gocabaþlý Abdýlla iþi yengattan dökülmüþ gümüþ-bakýr bilezikleri minder, kýrlent, hasýr yastýk; sandýk her þeyleri “cedit yeni”ydi ertesiðün elimizi öptü, birercik de mendil verdi utandým, tühaf biþiydi Esme Ðelin daha; o Macargýzýnýn evindeki mavi laylom pabuçlardan giymedi.. ahýra, aðýla inmedi. süpürmedi, yemlemedi, saðmadý Halýcý Memet’den ödünç alýnmýþ “baþlýk” “gelin ertesinde”; kekili, zülüfleri kesildi ve evlerine halý dezgahý çakýldý yoldan tarafa bakan duvara elbirlik imelek döküldü, gülecende ip sarýldý direzi gerildi, sýrýk geçirildi eðri demir, doðru demir, maþa mengene kuruldu; Esme Ðelin er kalktý, halý dokudu günboyu modele baktý düðüm attý “küt” “küt” “küt” kirkit vurdu bi an eveli borç ödenecekmiþ peynir, yoðurt çalmadý, aþ piþirmedi o beline inen sekiz belik saçý bir daha örülmedi "nassý olsa kökü kendinde"ymiþ.
ýsdar çözüleceðdi bizim eve de; "gari seneye" ðaldý cevizlerin altýnda; hasýrýmýz yarýbaþlý ikindin geçeni seðirtdim vardým hiþ oralý olmadý “sen get, bireþdene gelceðmiþ de” diye savýþdýrdý umurunda olmadým, diretdim goca goca adamlar varýsa da, yoðusa da coga derdinde yapýþdým goyvumadým bobamýn golunu, Gökçe Mamýdýn gayfada her zaman ki ezberim “ebem ünneyo”ya, aldýrmayýnça “anamýn böbee olmuþ” deye celallandým emmiler gülüþtü, “olan mýýý, gýz mý?” domuþdum, çinzimi çekdim, gaþlarýmý çatdým, alt dudaðým büzülü sovuk oraleti “cangýr, cangýr” garýþdýrmadým, bekledim içim getse de bi yudumcuk iþmedim gözlerimi gýrpmadým, kimselere aldýrmadým, eve geli(r)kene bobamýn elini dutmadým, ilk diba;! bobama olmadýk sorular sormadým o da co(v)abýný bildiðim, laf olsun kabilinden sözde dersler vermedi "beðenmediðin falancanýn bi o(ð)lu var diye efendilik, hýrsýzlýk, yalakalýk, müslümanlýk üstüne uyduruk bi hekaye annatmadý maval okumadý özenmemi, dýkgat kesilmemi nazar-ý dikgatýmý çekmedi sizin annacanýz önüþkü yarennikleri etmedik.. eskinki ðibi birileri geþsin deye de beklemedik evel-evelden beridir etdiði möhüm hususlara girmedik “evet” “hayýr” “buyur” demedim o da yannýþlarýmda "ha öküz ha!" demedi þembellik etmedim ben de "Türküyenin baþþehri" sormadý "Cumuriyeti kim kurdu" da demedi "Ýreyisicum(h)ur, baþbakan" da vali-gaymakam da anmadý elimi tutmadý, barabar seðirtmedik.. "kuþ-kuþ" da hayada girdik bobam merdimene ayak basamadý, dama çýkmadý, netçeni bilemedi ahýra yöneldi.. goya mallara bakmak mahana Allah var ben de eve giremedim dam baþýnda goya bobamý bekledim damýn eðrelerinde orak beldenat deliklerde yýðýlý urgannar, örkenner duvarlardaký gazzýklarda gözer heryerlerde biþiyleri daradým.. ! “iki eli ganda da olsa, her zaman etiþirdi” ebeme “geliiinn çoðaldýnýz mý gýý!?” deyelek geldi “ha hunu bi soðutmadan yeyvireydin ay Azime” dedi bi tek Goca Halam sahýnnan pelte getirdi zehre çeci, un-bulgur çuvallarý arasýnda yarý baygýn yatan anama anam önþe bana yedirdi.. onnar ebeminen öte yanda oturakana anam ga(l)kdý Okarý Çeþmeye suya ðetdi “yengattan aga olmuþuyun” “papýcým dama atýlmýþ” erkeð adamýn erkeð eniþdesi olurumuþ “o ðelin olu(r)kana atbaþý dutarýmýþýyýn” “onu satýp bana gelin alý(r)larýmýþ” hani “gýz” demeselerdi yeterdi..
gün gelip bizim eðreye de bayrak asýlýkana kýna yakýlacaðdý sarý saçlarýna iki yannýnda ayna kepezin "yedi irenk" poçulu “tuð”un allý-mavýlý “tavýktüyü” elinde pembe laylom “gelin gülü” ben de kösele dabanný mes alca(ðý)dým sana ama eve ne ýsdar, ne de halý tezgahý aslaa! bir de; ne seninkinnerin, ne benimkinnerin adý çocuklarýmýza anam anasýnýn adýný goydu da n’oldu “bi Allahýn gulundan gabil” görmedi “Dudu” bobam öykünüp ýradyonda türkü çaðýran garýya ezenine seslendi gulaklarýna “ne demekse?” “Nejla” goymuþtu böbe(ði)mizin adýný güccük gardaþýma ðöre de “cezla” “püm” dedi, “an-na, bob-ba” dedi “aga” DEDI.. "hafhaf" deyemedi Nejla bebiþ zaten bi sonuraki böbeðe de “Gülcan” hazýrdý “Nejla-Dudu?” deðmedi yaþýna anamca; “nazar” deðmiþ sapsarý uzun saþlarýna parýl parýl gülen gözlerine boðazý býçýk, býngýldaðý yara "hakgaþlý somruk" verdim almadý "çýðrýna çýðrýna çatladý getdi zavallý anamgil ovada yolmada ebem “bi ðurþun bile döküvermedi” nedense aðþam garannýðý godular geldiler Mereçe Mezerliðine ertesi ðün bulduk agamýna(n) öte yanda bi Goca Çalýnýn dibinde daþ çevrikledik gýranýna ! gonçlarý gara yundan, anamýn“beþ þiþ”ine ördüðü güçcücük çoraplarý bobamýn “baþ yastýðý”nýn içinde bir de çapýtla baðlý iki belik sapsarý saçý; o yasdýðýn içinde kim bilir daha ne yadigerleri vardý benim; ne yun yasdýðým oldu, ne yadigerim muradým…; murattýn, muradýmdýn .. muradým? bitecik sen’din! çocukluðumdun oysa sen; þe’re gelin olma sevdalarýndaydýn sen gelin oldun ben elin! ! ? canýn sað olsun!
DÝPNOTLAR ökçe: ayakkabýnýn arka kýsmý eðre: toprak dam ve çatýda mertek(yatay dikme)lerin duvar dýþýnda kalan kýsýmlarý, saçakaltý yerli : ol gör, bir türlü, asla, mümkünü yok fýrfýr: pervane cýrcýr : çember týmýlý : sapsýz býçak acanta; yeni, yesyeni, yepyeni, ilk el, eldeðmemiþ, kullanýlmamýþ. seyik: kol ve bacak kýrýklarýnda kemiðin doðru kaynamasý için yanlara konulan tahta, atel. Cumayderneði: Perþembe püm: sucedit: yeni, kullanýlmamýþ, kýz eli deðmemiþ goca hala : büyük hala örken: örülmüþ ip, halat çuncak: salýncak
anlaþýlmayan hususlar ve kelimelerin bildirimesi halinde katkýnýzdan onur duyulacaktýr.
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Çelikli. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.