Karasu Âh Karasu

Özlemin köz köz olmuþ, aþkýnla divaneyim
Zemheri soðuðunda ayaz yemiþ taneyim
Yitiðimsin ey þehir, vuslata pervaneyim

Hasretim gül yüzüne, yüreðimde yara su
Dünüm, günüm, yarýným; Karasu âh Karasu!...

Hýrçýn Karadeniz’in sükûnet limanýsýn
Ayrýlýða panzehir, gönlümün fermanýsýn
Yaralarýma merhem, dertlerin dermanýsýn

Hasretin yangýnýnda benim için ara su
Gözyaþlarým sel oldu; Karasu âh Karasu!...

Yiðidin harman yeri, Ýpsiz Recep’in yurdu
Düþmaný duman etti, zalim geride durdu
Gönül saatlerini vuslat demine kurdu

Aðustos sýcaðýnda yangýnýma çare su
Uzaðýna düþmüþüm; Karasu âh Karasu!...

Bu gönül seni sevdi, baþka yâri neylesin
Var mý senden güzeli, gören varsa söylesin?
Havaný soluyanlar, Hakk’a þükür eylesin.

Merhametli ol þehir, bir yumdum sun yâre su
Yananý yanan bilir; Karasu âh Karasu!...

Hasretinden kül oldum, uzaðýna düþmüþüm
Hicranýn bataðýna, tuzaðýna düþmüþüm
Karlý daðlardan kopan kýzaðýna düþmüþüm

Hararetime deva; nehir, ýrmak, dere su…
Gül yüzüne muhtacým; Karasu âh Karasu!...

Dört mevsimin de güzel, gizemli meskûn mahâl
Kem gözle bakanlarý deli ediyor bu hâl
Sözcükler kifayetsiz, seni anlatmak muhâl

Güzellikler nakþeder gözümdeki fere su…
Hasretin kor ateþtir; Karasu âh Karasu!...

Þafak vakti güneþi görmeli Karasu’da…
Mâziden hatýralar dermeli Karasu’da…
Sefa dolu bir ömür sürmeli Karasu’da…

Yaratýlýþýn özü, hayattýr her yere su…
Beni bir sevdalýn say; Karasu âh Karasu!...

M. NÝHAT MALKOÇ

Sosyal Medyada Paylaşın: