Kapalıçarşı Terennümleri

Baðdaþ kurmuþ tarihin nabzý atar taþlarda
Dünün kokusu vardýr atlastan kumaþlarda
Ýstanbul’un boynunda gerdanlýk misalisin
Tutuþan gönüllerin aþk dolu visalisin
Baktýðým her köþende Fatih’in izi vardýr
Kadim medeniyetin, mâzinin gizi vardýr
Nuruosmaniye’yle dertleþir durursun sen
Mâziden artakalan özge bir gurursun sen
Muhayyilem yüzerken hatýralar nehrinde
Her dem tazelenirsin Dersaadet þehrinde
Yanýk sevda türküsü, bir hüzzam bestesin sen!...
Uykularýmý bölen uhrevî sestesin sen!...
Burcu burcu tarihin, kesme taþlara sinmiþ
Acýlar dünde kalmýþ, akan gözyaþýn dinmiþ
Düþler serencamýnda payýma düþen sensin
Seher vakti dem diye çayýma düþen sensin
Gönül çeþmenden akar hüzün Kapalýçarþý!...
Mehtabý kýskandýrýr yüzün Kapalýçarþý!...

Lahutî bir nakkaþýn fýrçasýnda nakýþsýn
Bu kesret âleminden sonsuzluða akýþsýn
Tarihin musluðundan akar da durulursun
Ýstikbal sofrasýna iþtahla kurulursun
Payitaht Ýstanbul’un ortasýna düþersin
Küllenmiþ anýlarý yâd eylersin, eþersin
Aynalardan akseder mavinin derinliði
Ruhu kanatlandýrýr avlunun serinliði
Tarihî Yarýmada ruhunla besleniyor
Sana nazar ettikçe yüreðim hisleniyor
Masaldan firar etmiþ bir denizkýzýsýn sen!...
Zifiri gecelerde kutup yýldýzýsýn sen!...
Alýn terinin kalbi, emeðin eþiðisin
Kadim medeniyetin altýndan beþiðidir
Mâziden artakalan yangýnýn külüsün sen
Ýstanbul adlý kýzýn eþsiz kâkülüsün sen
Nicedir ayný yerde durur Kapalýçarþý!...
Çaðlarý aþýp gelen gurur Kapalýçarþý!...

Sükunetin rahminde haykýrýþa gebesin
Doðansýn, doðuransýn; esrarlý bir ebesin
Kurþunî kubbelerin solur geçmiþ zamaný
Dünü görünmez kýlar anýlarýn dumaný
Düþlerimi örtersin ipek bir yorgan gibi
Boynuma dolanýrsýn kanlý bir urgan gibi
Zamanýn süzgecinden hatýralar süzülür
Bir gün görmese seni her kim olsa üzülür
Miþ’li geçmiþ zamandan, sonsuza akarsýn sen
Ýntizarýn közüyle yürekler yakarsýn sen
Yeditepe üstünde görülesi her hâlin
Dolunayý andýrýr o gül yüzlü cemalin
Hüseynî makamýnda içli bir türküsün sen
Kýzýlelma misali efsunkâr ülküsün sen
Mâzinin limanýnda demirleyen gemisin
Kahýr gecelerinde gözlerimin nemisin
Aþkla bakan gözlerde fersin Kapalýçarþý!...
Çalýþanýn alnýnda tersin Kapalýçarþý!...

Nakkaþýn fýrçasýndan yansýyan nakýþsýn sen
Ezelden yola çýkmýþ, ebede akýþsýn sen
Aharlanmýþ yüzlerin düþersin darasýný
Yarasý olan bilir, yüreðin yarasýný
Beyazýt, Çarþýkapý sonsuza akar durur
Uzaðýna düþeni hasretin yakar durur
Mecnun’un hicranýna tercüman olan sensin
Gözlerimden süzülüp yüreðe dolan sensin
Nuruosmaniye’de zaman sanki durmuþtur
Köstekli saatini sonsuzluða kurmuþtur
Çuhacýhan iz eyler, tarihin izlerini
Zincirlihan þerefle paylaþýr gizlerini
Dört yanýnda gün boyu yankýlanýr ezanlar
Seni tarif etmede aciz kalýr ozanlar
Ay gýpta eder sana, yýldýz kýskanýr seni
Cemalini görenler bir peri sanýr seni
Karanlýk gecelerde ýþýk Kapalýçarþý!...
Kutlu medeniyete beþik Kapalýçarþý!...

Ey gönlümün mihrabý, sende þerefler, þanlar!
Sana gýptayla bakar, esrarlý kehkeþanlar
Gönül coðrafyasýnýn þimalinden esensin
Eþsiz güzelliðinle nefesleri kesensin
Kadim hikâyemizi anlatan bir çýnarsýn
Kurumuþ dudaklarýn özlediði pýnarsýn
Kadim çaðlardan beri kendinle yüzleþirsin
Çað açýp çað kapayan Fatih’le sözleþirsin
Leylâ’sýný arayan Mecnûn misalisin sen
Þehrengizler eskiten þehrin emsalisin sen
Büyülü güzelliðin dolunayý andýrýr
Hasretin kor ateþtir, yürekleri yandýrýr
Üstünde nice kadim devrin izleri vardýr
O efsunkâr simanda dünün gizleri vardýr
Vahdetin gölgesinde bin’i bir’de buldun sen
Ýstanbul tespihinin imamesi oldun sen
Minyatürlerden taþan masal Kapalýçarþý!...
Gecede dolunaya misal Kapalýçarþý!...

M. NÝHAT MALKOÇ







Sosyal Medyada Paylaşın: