bir konsere gittik bu akþam makamý buselik eserler aðýr aksak gönlüm harabe ben deli divane yerle yeksan devinimler içinde ruhum korkularým kördüðüm kendimden geçme faslýndayým bu son fasýlda...
öyle bir konser ki bu ruhuma iþleyen ilaç gibi derin bir boþluktayým sanki ha düþtüm ha düþecek ayakta zor tutuyorum kendimi oturuyorum deniz mavisi koltuklardan birine tam karþýmda ýþýklar altýnda siyah mý siyah bir sahne gözlerim kömür karasý karadan daha kara kapkara gün geceden kara sisli mi sisli bir hava hiç bir þeyi görmüyor gözüm ne sahnedeki yýldýzlarý ne söylenen þarkýlarý yalnýzca çalgýlarýn sesi bir ninni gibi kulaklarýmda
öylesine yorgunum ki bu gün kimseye anlatamayacaðým kadar kimsenin beni anlayamayacaðý kadar...
hani bazen olur ya kimseyle konuþmak istemezsin iç sesinin çýðlýklarýndan konuþulanlarý duymazsýn kaçmak istersin her þeyden ama önce kendinden kalakalýrsýn olduðun yerde çakýlý paslanmýþ mýh gibi
çok renksizim çok gülüþümden eser yok alabildiðine sessizim çaresizim dýþým sükunet,içim kýyamet ay yüzümde buzdan bir duvar yüreðimde kanayan bir yara var içimi üþüten kýþým da beni sarýp sarmalayan gözümün irisine yansýyan nehir yeþili bir mantom var hayali çocukluðumdan kalan
bazen öyle bir an gelir ki yarým kalýr her þey týpký vedasýz vedalar gibi...
konserin ilk yarýsý bitti bu geceki þarkýlar da beni bir türlü çözemedi gitti hayatýmdan neler neler bir su gibi aktý geçti düþ yorgunu yüreðim meçhule giderken dalgalar boyu içimde anlayamadýðým bir korku
sancýlý bir günün karanlýðý kara bir bulut gibi tüm benliðimi sarýyor geceler karalarý baðlýyor ay ýþýðý yüzünü saklýyor aðlýyor aðlýyor...
AYLA CERMEN TÜFEKÇÝ / 01.03.2016 Sosyal Medyada Paylaşın:
Ay.ışığı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.