her sonbahar geliþinde kendimi darmadaðýn hisseder kalakalýrým olduðum yerde eðreti gülüþümle yalnýzlýðýmýn bozkýrýnda gezinir herkesten uzak olurum bir kendime yakýn
içimde susturamadýðým bir çocuk aðlar hüzün kokan her eylülde dilim tutulur rengim solar yaprak misali renkten renge girerim hüzün gibi akarým dev dalgalý karadenize taþarým kendi içimde kimseler görmez
kül rengi güz akþamlarýnda mavi hayallerim üþür ben bende olduðum vakit sus pus olur her þey ne yapsam efkarým geçmez yýllarýn yorgunluðu çöker omuzlarýma aðýr bir yük gibi sýzlanýr dururum bütün gece
aðlak bir ay ýþýðýyým gecenin zifirinde gözlerim yüreðimin sokaklarýnda feri sönmüþ iki fener kim bilir kaç yýldýz söndü bu ýþýkta kaç kez kandýrdým kendimi olmadýk düþlerle kaybettiklerimin yanýnda kazandýklarýmýn hükmü ne?
bilinmeze doðru gittiðim yolda hep bir þeyler var aklýmda bitirilmemiþ iþlerim yarým kalan düþlerim gidemediðim yollarým boþa geçmiþ yýllarým hatýrlamaya çalýþtýkça unuttuklarým unutmaya çalýþtýkça hatýrladýklarým var
bazen güzel bir düþten uyanýr gibi uyanmayý beklerim ve kendime derim ki... eðer býrakýp gidersen kendini iþte o zaman herkes terk eder seni
her þeyin sýradanlaþtýðý bir dünyada gün geçtikçe ne çok þey öðrenirim hayata dair rollerimin acemiliðinde
anlaþýlan bir ben çýðýrtkaným bir de kurþuni bulutlar bu gece
her sonbaharda...
hüzün yaðsa da geceye saðanak saðanak ben yine her sabah mavi bir düþ güzelliðinde uyanýrým uykudan lacivert gecenin kollarýnda bahar yeþili bir çocukla.
AYLA CERMEN TÜFEKÇÝ / 30.09.2016 Sosyal Medyada Paylaşın:
Ay.ışığı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.