kaldýr ellerimi
beni ona sal
anlat
anlat bana
Düzgün’ce
onu uyutmuþlar
aðla sema
aðla
çaðlasýn
Munzur
çaðlarca
kuþ oldu uçtu
kondu canýma
yandý kuþburnu
üþüdüm dalýnda
...
çýtý pýtýdýr o
benden çok kýsa
omuzlarýnda saçlarý
kývýr kývýr
son yazýsý anlýmda
her sabah doðan güne inat
sardýlar onu
bebeðini saramadýðý
kundaða
en son
sen konuþtun
anlat onu
anlat bana
Sema!...
kaldýr ellerini havaya
adem oðlu ademim ben
sonsuzluk sarýp götürmeden
eskimeyen
eskiler gibi
onu bana getir
getir sema!..
...
kör
saðýr
uykusuz
ve
de
renksiz
beklerim
volta atarým günlerce
doðuramasa da umutlarýmý
kucaklar hayallerini
koynuma alýrýrm
sararým güneþi ben
her gece
...
diyorlar ki
gözleme
gelemez
yatmýþým pusuya
gözüme uyku girmez
uyu
uyu be
Þilan’ým
varlýðýnda hep aðýt yaktým
yokluðuna ninni
söylerim þimdi
güzel rüyalar göresin
diye!..