Sana yürüdüm, sol yanýmdaki sýzýlý güfteyle Dudaklarým sönmemiþ yangýnlarýn alaný Umarsýz bir yüzüm aþkýn aynalarýnda Yarýsý tükenmiþ bir ömrün sunaðýnda Ölümleri aðýrlayamaz oldu mezarlýklar…
Sanadýr arzuhâlim anlasana yâr Mutluluða ayarla hýrçýn saatlerini Sesine kanat çýrpan bir martýyým ben Söndür gövdemdeki aþk çýralarýný Mor þafaklarý emziriyorum kýnalý göðsümde Kendine küskün bir aþk çiçeðiyim bahçende…
Bir gün, kavuþma baharlarýnda bekle geliþimi Ýþte o gün güneþin elleriyle soyacaðým tenini Sokulacaksýn pusatsýz gövdemin hicranýna Sessizliði nefeslendireceðiz meçhul ayinlerle Ateþlere atacaðýz tüm sevgisiz yürekleri Dokunmanýn o esrik büyüsünü yaþatacaðýz Bu hoyrat ömür hapishanesinde gülüm Aþkýn hicranlý küllerini yeryüzüne serpeceðiz…
(NOT: Þiirime ses ve nefes olan sevgili Fýrat efe Polat’a yürekten teþekkür ederim...)
Selahattin Yetgin Sosyal Medyada Paylaşın:
Selahattin YETGİN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.