Sessizce yol aldý giden,
Ýhtiþamlý köprülerden geçerek.
Bulutlar vardý ayaklarýnýn altýnda,
Burnu kafkas daðlarýnda.
O köprüler yýkýldý sonra,
Enkazýnýn altýnda kalanlar oldu,
En aðýr betonlar döküldü yüreklerine,
Köprü altlarý,yutkunarak aðlayanlar ile doldu.
Eskiden gece sahip çýkardý onlara,
Saklardý aþaðlayýcý bakýþlardan,
Ýnsanlarýn onlarý görünce tiksinmesinden,
Býkmýþtýlar.
Anlamazdýlar,
Onlar geçerken ayaklarý takýlmýþtý,
Hayatýn çemberinden.
Hayat ayýk olduðunda acýmasýz,
Sarhoþ olduðunda da anlamsýz,
Ama bir orta yol olmalý,
Ýnsan umut taþýmalý,
Büyütmeli ona sahip çýkmalý.
Tanrý güneþe açýlan pencermizin perdesini kapattýðýnda,
O zaman gelmesin aklýmýz baþýmýza.
Yüreðinde ki kiri/kini benden uzak tut,
Bu yol Seyyah’ýn yolu,sadece baðlýdýr Allaha.Vesselam