HIÇKIRIK

HIÇKIRIK
Kar topraða nasýl düþerse,
Ben de öyle düþüyorum yalnýzlýðýma.
Bir köknar aðacýnda geçiyor geç kalýþým,
Bilirsin acýyý severim.
Ýçin için aðlamayý da,
Uzaklar engel mi ki, var olmaya?
Ölümü düþlercesine düþünüyorum,
Bir kýrlangýç misali kanatlarýn da.
Her çýðlýk notadýr kulaklarým da,
Dünlerim yaþanmadý,
Yarýnlarým meçhul.
Kimi mýsralarým da demlenir ,kimi ruhumda,
Bir yudum huzur bulur âþiyan yollarým.
Solar tepelerde kardelen çicekleri,
Bozulur karlarýn gizemi çöl kudurur.
Çýðlýk atasým gelir ,karýn buzlu havasýnda,
Martýlar seslenir rüzðarlý tepelerden.
Ayaza keser denizde yosun kümeleri,
Yelkenler yatar uykuya, okyanuslar rüyâda.
Kýzýl akþamlar geçer aheste aheste aklýmdan,
Kýrýk bir saz , sararmýþ bir resim bekler aný defterinde.
Ümitler canlanýr sancýlý bir gidiþin ardýndan ,
Ürkek ve utangaç bir çocuk misali dalarým yalnýzlýðýma.
Ve bir Þahmeran gibi düþerim vefasýzlýðýna....

ZEHRA YÜCEL (5.2.2018)Saat 23.28)
Sosyal Medyada Paylaşın: